Opinion: Mijn faalmomenten

Geplaatst: 1 april 2014 12:00
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Het werd weer tijd om een column te schrijven en dit keer moest ik de rechterhelft van mijn hersenen grondig aanspreken. Met een beetje hulp van links natuurlijk. Er is al over zoveel geschreven en tien minuten naar een knipperende cursor staren op je scherm is niet iets wat je verder helpt. Vandaag besloot ik uiteindelijk om drie faalmomenten uit mijn gamegeschiedenis boven water te trekken. Momenten waarbij ik achteraf dacht dat mijn hersenpan een winterslaap aan het houden was.

Galgenhumor
Ik weet nog goed dat mijn vader vroeger een 286-pc op zolder had staan. Een bakbeest van een pc met van die immens grote floppy's. Mijn zus en ik besloten om boven op zolder een klassiek spelletje te doen samen: galgje. Na diverse overwinningen aan mijn zijde en enkele aan haar zijde, kwam het volgende woord uiteindelijk in beeld: her.enen. Zowel mijn zus als ik konden er niet op komen, maar het was mijn beurt. Ik besloot om heel tactisch het hele alfabet af te gaan. Heraenen, herbenen, hercenen, herdenen. Ik kon maar niet op het stomme woord komen. Ik zoefde zelfs de letter s in het alfabet voorbij. Tot opeens mijn zus riep: 'Dat is het! Hersenen!' Ik zei daarop: 'Dat is toch niks? Hersenen?' Mijn zus begon natuurlijk keihard te lachen en opeens besefte ik dat ik de klemtoon verkeerd uitsprak hardop in mijn hoofd. De hele tijd schoot het door mijn kop, ik sprak in gedachten steeds 'herr senen' uit. Dat moest natuurlijk 'hersen nun' zijn. Nog lang na dit bewuste potje galgje heeft mijn zus dit verhaal verteld om de gemiddelde suffe verjaardag op te spicen. En lachen dat ze deed erom, wat dat betreft echte galgenhumor.

Vandaag is rood
Een ander moment was vrij recent met Call of Duty: Ghosts. De game is nog niet zo lang uit, maar het was mij bekend dat er soms cheaters waren online. Gelukkig had ik nog niks kunnen ontdekken, tot een week geleden. Althans, dat dacht ik dus. Ik zag een sniper rondlopen in zijn foute bosjesmannenpak. Ik besloot hem achterna te sneaken en ik voelde mij een ware Solid Snake, terwijl ik hem achtervolgde. Wat een sukkel, dacht ik, hij had niks door. Met finesse stak ik mijn mes in zijn rug, maar ik faalde. Ik raakte hem toch? Ik dacht dat ik gek werd, maar inmiddels werd ik zelf van achteren geraakt. Kort na mijn respawn zag ik hem weer lopen in de verte. Een volledige clip leegde ik op hem, maar geen resultaat. Behalve dat ik als een kerstboom oplichtte op de radar en dus weer gauw dood werd geschoten. Lag het aan mijn wapen? Was de terugslag te hoog of had ik mijn dag niet vandaag qua richten. Toen ik een derde keer met een submachinegun een clip leegde van dichtbij wist ik het zeker, hij gebruikte god-mode. Weer zo'n klotecheater/hacker dacht ik nog en mijn woede was groot. Nergens kwam het in mijn op dat het verdacht was dat hij niet terug schoot. Pas nadat onze teams van zijde gingen wisselen, viel het immens zware kwartje. Hij spawnde bij ons team en had klaarblijkelijk enkel zijn naam rood gekleurd door een hack. Vandaag is rood, de kleur van mijn schaamte.

De keerzijde van een game
Het voelt alweer eeuwen geleden dat ik een Commodore 64 had. Ik was nog maar een jaar of tien en besloot toen de stad in te gaan. Daar kocht ik Altered Beast op een cassettebandje. Thuis aangekomen propte ik enthousiast de tape in mijn trouwe console. Na tien minuten laden nog niks op mijn scherm. Er gingen nog eens tien minuten voorbij en ik begon mij zorgen te maken. Na dertig minuten leek ik het zeker te weten, het spel loopt vast. Bandje teruggespoeld en nogmaals aangezet, maar wederom na een half uur helemaal niks te zien. Na drie pogingen besloot ik terug naar de winkel te gaan. Daar legde ik het verhaal uit en de man achter de kassa lachte mij alleen maar uit. 'Nee joh, de game doet het wel hoor. Je moet alleen het bandje nog omdraaien.' Je begrijpt wel hoe dom ik mij voelde dat ik dit niet had geprobeerd. Anderzijds was dit mijn eerste grote game en hoefde ik eerder nooit een bandje om te draaien. En ja hoor, na twee keer een half uur laden verscheen de game op mijn scherm. En maar klagen tegenwoordig als we een laadscherm van één minuut hebben

Er zullen vast wel meer momenten zijn geweest waarbij ik mijn 'herr senen' niet aansprak. En ongetwijfeld hebben jullie ook zulke momenten. Ik zou zo zeggen: na mijn open boek hier kun je mijn voorbeeld volgen. Laat daarom gerust in een reactie weten wat jouw faalmomenten zijn geweest.

Lees meer