Opinion: Het Multiplayer Manifest

Geplaatst: 4 december 2011 15:45
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Het is bij mij vrij duidelijk. Als een game een multiplayer heeft, review ik hem niet. Tenzij de game multiplayer-only is. Ik heb hier een reden voor. Multiplayer is namelijk steeds meer een verplicht nummertje. Het is iets wat bij de game moet horen, omdat elke titel het tegenwoordig heeft. Ik ben tegen dit kopieergedrag en daarom heb ik het Multiplayer Manifest geschreven, met daarin de redenen waarom ik de multiplayer van een game niet beoordeel.

Originaliteit is ver te zoeken
Winter 2012. Er komt wederom een nieuw deel van 'Soldaat loopt naar Camera toe' uit, dit keer met nog meer perks, maps en modi. Maar wat is er nou echt nieuw aan al deze games? Helemaal niets. Het is een nummertje dat zichzelf steeds weer herhaald. Ik ben een groot fan van innovatie en originaliteit, maar dat is ver te zoeken in de reeks multiplayergames met een singleplayer die de laatste tijd zijn uitgekomen.

Er is altijd iemand die het beter kan
Jij denkt dat je goed bent in de nieuwe Call of Duty? Kijk dan eens op de leaderboards: er is altijd iemand beter dan jij. Altijd. Bij singleplayer-games maak je progressie. Je groeit mee met je personage die alsmaar nieuwe dingen leert. Het voelt alsof je de beste bent als je een eindbaas hebt verslagen en zo hoort het ook.

Doodgaan betekent niets meer
Hoe vaak ga jij dood in een multiplayer-potje? Er zijn potjes geweest waar ik wel twintig keer doodging. Maar je staat zo weer op, dus zoveel betekent het allemaal niet, toch? Fout. Hoewel doodgaan in een game nooit een leuke ervaring is, moet het er wel zijn. Doodgaan en opnieuw beginnen bij een checkpoint is de enige penalty die een developer je geeft. Hieruit leer je van je fouten en probeer je het opnieuw. Niet zoals bij multiplayer-games, waarbij je respawnt en direct weer in je rug geschoten wordt alsof het niets is.

Singleplayer verandert in een ondergeschoven kindje
Tot verbazing van jonge spelers bestaat multiplayer nog niet zo lang, in ieder geval niet op de manier zoals we hem nu kennen. Pas sinds de komst van Xbox Live is online gamen op een console normaal. Hoe deden we dat vroeger dan? Vroeger hadden we geweldige singleplayer-games die zich puur en alleen daar op richtten. Denk aan Half-Life, Rayman, Deus Ex en nog veel meer titels. Dit zijn de games die de creaties van nu mogelijk hebben gemaakt. Nu zijn de rollen omgedraaid: de multiplayer is belangrijker geworden dan de singleplayer. Mijn bek valt er nog steeds van open als iemand zegt dat hij de singleplayer van Call of Duty niet speelt. De singleplayer wordt even snel en kort gemaakt. Hoe vet ik Battlefield 3 ook vond, de singleplayer was veel te kort. Gelukkig zijn er nog pioniers die zich puur op de singleplayer-ervaring richten. Denk aan de eerste BioShock, Deus Ex: Human Revolution en Rayman: Origins. Ik ben de hoop in singleplayer-games nog niet verloren, maar ik ben bang dat het einde nabij is.

Dit was het Multplayer Manifest. Ben je het helemaal met me eens of heb je zin om hard te haten op mij? Doe het in de comments!

Lees meer