Opinion: De emotionele gamer

Geplaatst: 4 juli 2013 10:00
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Emoties zijn er in alle soorten en maten. Ze kunnen een doorn in het oog zijn, maar ook een waardevolle toevoeging aan een gebeurtenis. In films kunnen emoties je bijvoorbeeld een sterkere, leukere of meer intensere ervaring bezorgen. Binnen de wereld van games zijn voelbare emoties een lange tijd redelijk beperkt gebleven. De laatste jaren heeft deze ontwikkeling grote sprongen gemaakt. Tijd om eens stil te staan bij deze mooie ontwikkeling die games doormaken.

Recept voor een groot portie emotie
Mede dankzij steeds grotere budgetten, betere graphics en niet te vergeten betere AI, bevatten games betere, mooiere en realistischere emoties. Ook worden er tegenwoordig hele orkesten ingehuurd om de soundtrack van een game te maken. Fanatieke dirigenten, gepassioneerde violisten, bassisten en dergelijke, werken zich in het zweet om jou de koude rillingen, of juist die ene brok in je keel te bezorgen. Ook een meeslepend verhaal is essentieel, om jou als speler optimaal te laten genieten.

Natte zwembroek
Een game die mij altijd zal bijblijven is Metal Gear Solid 4. Een intens en meeslepend verhaal, een vertrouwde en bekende hoofdrolspeler, brute actie en een prachtige soundtrack, maakten dat deze game diverse emoties wist op te roepen. Vooral bij Snake, waarmee je al eerder avonturen had beleefd, was het een droevig tafereel om hem zo te zien aftakelen. Tijdens het eindfilmpje was het toch even een brok in de keel toen ik dacht dat onze held voorgoed het loodje had gelegd. Ik was onder de indruk van het gevoel wat de game bij me opriep. Alle ingrediënten waren aanwezig om met kracht een traan uit de speler te wringen, zoals het stevig uitwringen van de laatste druppel uit een natte zwembroek, voordat je deze in je tas stopt.

De overspannen grenswachter
Ook de recent uitgebrachte game The Last of Us kent een zeer meeslepend verhaal. Qua ervaring en emoties streeft deze titel toch wel Metal Gear Solid 4 voorbij. Je oren worden verwend met een mooie soundtrack, je ogen vergapen zich aan de mooie graphics en de intense gebeurtenissen zorgen ervoor dat je toch wel even slikt. Daarnaast speelt de game mooi in op morele kwesties. Er is het bekende kwade en het goede, maar soms sta je als een overspannen grenswachter over je bol te krabben, afvragend aan welke kant van de lijn je nu precies staat. Als de aftiteling over het scherm rolt vraag je jezelf af, had ik deze keuzes ook gemaakt? Prachtig hoe een game je zo aan het denken kan zetten.

Het stilzwijgen
Dan zijn er ook nog games die een emotie oproepen, door amper of geen enkele regel tekst of spraak te gebruiken. Games als Flower, Journey en The Unfinished Swan zijn hier mooie voorbeelden van. Je waant je in een sprookje, of in een levend schilderij. Een oase van rust, een blij gevoel, even geen moeten, maar gewoon genieten van al het moois wat er om je heen gebeurd. Een aangename afwisseling op al het hyperactieve geweld, dat vaak als een tsunami over je beeld rolt.

Zachte deuren en onleesbare lippen
Wat de illusie soms voor je ogen als een ingegooide ruit versplinterd, zijn de soms onvermijdelijke bugs. Als de controller een douche van jouw angstzweet druppels trotseert en bijna uit je handen glijdt, en jouw teamgenoot rent tegen de muur op of steekt zijn hoofd door de dichte deur, dan kan de angst al gauw plaats maken voor een lach. Al zijn bugs en glitches ook steeds minder aan het worden en worden deze vaak redelijk snel verwijderd door middel van een patch. Of als een personage een droevig verhaal vertelt en de lippen niet synchroon lopen, dan doet dit toch ook afbreuk aan de illusie. Al is dit een onderdeel dat ook in de afgelopen jaren veel beter is geworden.

Een mooie toekomst
Met de komst van de PlayStation 4 en de Xbox One, gaan wij een mooie toekomst tegemoet. Met nog mooiere graphics en meer rekenkracht staat ons een wereld van krachtige emoties en interactie te wachten. Net als dat je bij een goede serie aan het eind van een seizoen, het gevoel krijgt dat je afscheid neemt van je personages, zo zal je dat steeds meer bij de topgames gaan ervaren. Met het einde van The Last of Us had ik dit bijvoorbeeld al, je wilt meer zien van de personages waar je in de game zo vertrouwd mee raakte. Wie weet staat er straks naast de chips en cola wel een doos Kleenex op tafel, en veeg je een traan van geluk of verdriet weg. De tijd zal het leren.

Lees meer