Indieaan: Escape Doodland

Geplaatst: 20 december 2018 16:00

Feit: Ik haat rennen. Maar dan ook echt. Sowieso ren ik echt als een rando, waarbij het ook nog eens het geval is dat mijn longen na 100 meter zo hard beginnen te piepen dat elke hond in de buurt getriggerd raakt. Als het even kan, doe ik het dan ook niet. Maar ja, soms moet je hè. Wanneer je door een paars monster met een smoel vol scherpe tanden achtervolgd wordt, bijvoorbeeld. Nu heb ik dat scenario nog nooit in levenden lijve mogen ervaren, maar in Escape Doodland is dit aan de orde van de dag. Gelukkig heb ik met rennen in games minder moeite. Sterker nog, ik vind digitaal rennen best jofel, ook al ben ik er in games net zo slecht in. Vooral in Escape Doodland, al heeft dat een goede reden.

Run, bitch… RUUUUUUN!

Escape Doodland, een lollige runner/platformer van ontwikkelaar flukyMachine, is namelijk fooking moeilijk, ondanks de kinderlijke eenvoud van diens opzet. De hele game ben je maar bezig met twee dingen en dat is je panikerende Doodler bonen laten verzamelen om het volgende level te unlocken en deze naar het einde van het level krijgen door te rennen, springen, klimmen en vooral veel schijten. Jazeker, je leest het goed… schijten. Want als er één ding is waar je grote Doodler-verslindende monsters mee op afstand houdt, is het een dampende ruft. Hoe simpel dit alles ook klinkt, dat is het zeker niet en de makers van de game steken dat niet onder stoelen of banken. Qua moeilijkheid kun je namelijk alleen maar kiezen uit Hard en Harder, waarbij Hard je tenminste nog checkpoints geeft.

Waarom is het dan zo verdomd lastig? Nou, misschien omdat het gevaar je zo goed als letterlijk op de hielen zit en Escape Doodland echt elk foutje genadeloos afstraft. Ondanks het feit dat je enkel hoeft te springen en te klimmen (rennen doe je vanzelf, gelukkig) is elke miscalculatie fataal. Gelukkig werpt elk level in Escape Doodland je wat power-ups toe om je van tijd tot tijd een kleine voorsprong te geven, welke je met de D-pad kan activeren. Hierbij moet je denken aan een broekhoest welke je een flink eind naar voren werpt, een kontkuch die je een extra hoge sprong omhoog oplevert en een aarswasem die dat gedrocht achter je even van zijn à propos brengt.

De dood went in Doodland

En dat riedeltje dien je dus zo’n tien levels vol te houden, wat magertjes klinkt, maar waar je gegarandeerd langer over gaat doen dan je denkt. Vooral wanneer je de masochist wilt uithangen en voor de checkpoint-loze Harder modus gaat. Dat neemt niet weg dat checkpoints in Hard je geen garanties geven, gezien je per leven slechts drie “hartjes” krijgt om het einde te halen. Flikker je te pletter of beland je achter de tanden van die ugly ass Omnomus, dan verlies je een hartje. Het passeren van een checkpoint geeft je dan wel weer een hartje terug, maar er komt een moment waarop je ze sneller verliest dan verdient. Daarbij komt het verplicht verzamelen van bonen om het volgende level te kunnen unlocken ook nog eens om de hoek, wat je van tijd tot tijd verplicht om wat extra risico’s te nemen. Mocht je dus niet zo’n fan zijn van een hoop ‘trial and error’ en talloze pogingen tot slagen, dan moet je Escape Doodland toch echt aan je voorbij laten gaan.

Mocht je wel houden van veel doodgaan en ben je niet vies van zeer slappe humor, dan zit je met het guitige Escape Doodland wel goed. Ondanks dat ik van het unlocken van alternatieve Doodlers - of het praktisch nut ervan - weinig snapte, zorgde de ultra-humoristische kazoo-gevulde soundtrack, het schitterende handgetekende level design en de algehele vibe van Escape Doodland er wel voor dat ik het risico van rage quitting met een glimlach nam. Voor een tientje - wat dus neerkomt op slechts één ekkie per level - kun je digitaal rennen tot je erbij neervalt, plus je leert er een lollige nieuwe uitspraak van het woord ‘checkpoint’ bij. Geloof me, speel Escape Doodland en je weet wat ik bedoel. Thank me later...

 1 1 1 1 1

Eindoordeel van Patrick Meurs

Escape Doodland is een superguitige auto-runner die je tien levels lang laat rennen, klimmen, schijten en vooral veel kapot gaan. Laat je niet van de wijs brengen door de komische screenshots, Escape Doodland kan door diens moeilijkheid absoluut het bloed onder je nagels vandaan halen. Mocht je dus niet zo kapot zijn van ‘trial and error’, houd dan dat tientje maar in je knip. Houd je wel van een flinke dot uitdaging en ben je niet vies van wat poep en pies-humor, dan doe je jezelf bijna tekort als je Escape Doodland niet op je Switch installeert.

Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.

Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Escape Doodland

Series

-

Uitgever

QubicGames

Reviewscore

-

Platforms

Pc, Nintendo Switch

Releasedatum

30 november 2018

Ontwikkelaar

flukyMachine

Gameliner Awards

-

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord