Drie van die: Waarom Yoshi stiekem het paradepaardje is van Nintendo

Yoshi’s Crafted World verscheen afgelopen vrijdag voor de Nintendo Switch. En zonder dat we het echt doorhebben, is Yoshi misschien wel één van de meest ondergewaardeerde gamepersonages die Nintendo heeft. Maar als we stilstaan bij de games waarin hij de hoofdrol heeft gespeeld, moeten we tot de conclusie komen dat Yoshi wel beter heeft gediend dan slechts als groene prehistorisch bezadelde (of is het toch een schild?) paard van onze dikke Italiaan. Hij lijkt misschien meer gericht op de jongere gamers, maar wie kan nu niet die koddige geluidjes weerstaan? Van de hoog klinkende “Yoshi” tot aan de ‘mlem’ waarmee hij alle Koopa’s opvreet alsof het een peuter is aan zijn eerste fruithapje. Nee, Yoshi is stiekem de T-Rex van Nintendo. Daarom dook ik eens in de geschiedenis van onze groene allemansvriend om aan te tonen dat deze draak stiekem het paradepaardje is van Nintendo.

Super Mario World 2: Yoshi’s Island

We gaan even flink wat jaren terug, naar de tijd van de Super Nintendo. Deze console was fantastisch en misschien wel de beste van het 16-bit tijdperk. Nintendo was ongekend sterk en bracht topper na topper uit. Na Super Mario World moest een dijk van een vervolg komen. De Super Nintendo liep langzaam naar het einde van zijn levensduur en techniek werd meer een beperkende factor. De zogenaamde FX-chip deed zijn intrede en dit is precies hetgeen dat Yoshi’s Island nodig had. De art direction die gekozen werd - een cartoony getekende wereld - zorgde ervoor dat de SNES werkelijk tot het uiterste werd gedreven. Dit was nog niet eerder vertoond. Yoshi was zo lieflijk als maar kan vormgegeven en kwam tot leven, mede omdat allerlei figuren en personages vergroot, verkleind en vervormd konden worden. Tevens was de soundtrack van ongekend niveau. Dit was eerder niet mogelijk, omdat de rekenkracht ontbrak. Yoshi werd gekatapulteerd tot Mario’s sidekick en werd misschien wel relevanter dan Luigi door deze game.

Yoshi’s Story

Een generatie gamesconsoles later, op de Nintendo 64, ontbrak het niet aan Mario. De launchgame was Super Mario 64 en de plaagstoot van Nintendo om Yoshi op het dak van Princess’ Castle te plaatsen, deed vele fans van Yoshi fronsen. Waarom zat hij niet in de game? Twee jaar later kreeg onze groene vriend zijn eigen game, tezamen met zijn gekleurde broertjes en zusjes. Wat deze game zo bijzonder maakte, is dat de game vrijwel volledig pre-rendered was. De Nintendo 64 was voornamelijk een polygoon-kanon met wazige textures. De pre-rendered graphics waren daarom een unicum en perfect scherp uitgevoerd. De cartoony stijl van zijn 16-bit voorganger werd op veel elementen doorgevoerd en daardoor bleef de game erg herkenbaar. Yoshi’s Island was overigens wel de definitie van ‘kiddy’ en deze stempel hield Nintendo vrij lang vast. Dit bleef helaas meer aan de game kleven dan dat de graphics zo strak waren; graphics die tot op de dag van vandaag nog steeds stand houden.

Yoshi’s Wooly World

Yoshi heeft dus vrijwel altijd in games gespeeld die technisch hoogstaand waren of een laboratorium voor Nintendo om nieuwe en unieke grafische stijlen te laten zien. Yoshi’s Wooly World was hierop geen uitzondering. Oké, kleine disclaimer, want Nintendo had met Kirby’s Epic Yarn al een voorzet gedaan als game en Sack Boy was ook zo’n heerlijk gebreide knuffel van Sony. Maar Nintendo’s favoriete huisdier deed dit met meer verve als geheel. De grafische stijl werd al sinds de aankondiging omarmd door critici en gamers. Alles leek perfect van wol gemaakt en was vrijwel nooit vertoond op deze schaal. Het was niet alleen het uiterlijk dat wollig en koddig was, maar ook de gameplay werd daadwerkelijk beïnvloed: je kon je vijanden of zelfs stukken level ontrafelen, nieuwe Yoshi’s breien en bolletjes wol werden de nieuwe eieren. Deze game liet wederom zien dat wanneer Nintendo een nieuw concept bedenkt, dit niet alleen voor de grafische kant telt, maar net zo goed van invloed moet zijn op de gameplay.

Al deze kenmerken zien we terug in Yoshi’s Crafted World, waarin alles geknutseld, geplakt en gevouwen lijkt met karton. Wederom een unieke kijk van Nintendo hoe je een game bijzonder maakt, terwijl je niet de rekenkracht hebt van de concurrentie. De game spreekt weliswaar nog steeds voornamelijk een jong publiek aan. Sterker nog, ten tijde van het schrijven van dit artikel keek mijn zoontje van 2,5 met grote glunderende ogen mee. En ja hoor, daar kwam het woord Yoshi al snel bij uit zijn mond. Nu nog leren gamen. Hij ziet de kindvriendelijkheid en ik zie de bijzonderheid wel weer in van deze game.