Drie van die: Redenen om Fire Emblem Fates te blijven spelen

Geplaatst: 4 augustus 2016 17:00
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Fire Emblem: Fates is, naar mijn mening, één van de betere games die dit jaar is uitgekomen voor de 3DS. Niet alleen zijn de verhalen goed uitgewerkt en hebben beide partijen werkelijk een reden om te vechten in de oorlog tussen Hoshido en Nohr, maar de gameplay is ook nog eens ijzersterk. Ikzelf heb een voorliefde voor Nohr, aangezien de personages meer waarheidsgetrouw lijken en de verhaallijn iets sterker aanvoelt. Hoshido lijkt net iets te veel op een zwart-wit scenario, totdat je aankomt in Nohr en je ziet hoe de toestand daar werkelijk is. Fire Emblem: Fates heeft ontzettend veel replay value en ikzelf ben al begonnen aan speelbeurt nummer zes. Zoals ik al eerder heb gezegd in mijn reviews staan keuzes centraal in dit spel en alles kan veranderen door een simpele kleine keuze. Ik ga je vertellen waarom ik nog steeds Fire Emblem: Fates: Birthright, Conquest en Revelation speel.

Er zijn drie hoofdverhalen en zoveel keuzes

Drie verhalen met elk zoveel keuze. Ieder verhaal heeft zijn eigen personages die je mag gebruiken. Birthright geeft toegang tot de Hoshidans en Conquest tot de Nohrians. Revelation geeft toegang tot beide, maar ik raad aan om Revelation pas te spelen nadat je Conquest en Birthright hebt gespeeld. Het verhaal van Revelation is namelijk pas echt te waarderen wanneer je de anderen al hebt gespeeld. Vervolgens is het weer keuzes maken. Welke units neem je mee in een gevecht? Zijn het dezelfde als je vorige gevecht of zijn het toch andere units? Welke klasse is beter om te kiezen en welke skills zijn interessanter om op een unit te plaatsen? Misschien heb je liever een Great Knight Xander voor de Luna skill, of maak je een magie avatar en geef je hem een Levin sword. Wellicht wil je een kind-unit met een bepaalde skill, daarvoor moet je toch even goochelen in sommige instanties.

Iedere speelsessie speelt anders omdat je actief bezig bent met de units. Je leert nieuwe dingen en beseft dat een andere keuze net iets beter is. Iedere doorloop is het mogelijk om nieuwe S-ranks te maken en geloof me, als je ze allemaal wil krijgen, ben je wel een tijdje bezig. Niet alleen Hoshidans of Nohrians, maar ook Hoshidans en Nohrians hebben S-ranks. Diens kinderen hebben ze ook. Uh, ik heb drie S-ranks met de vrouwelijke avatar? Oh nee, nog meer aangezien er ook nog een mannelijke avatar is.

De DLC

Er zijn twee map packs uitgekomen voor Fire Emblem: Fates. De eerste bevat de Maps Hidden Truths 1 en 2, een aantal cheat maps om extra geld en exp te verzamelen, Boo Camp, Ghostly Gold, (zelfs in Conquest!), en nog een aantal novelty maps. De maps geven je items of een extra stukje van het verhaal waardoor je nog verder verstrikt raakt in het web van Fire Emblem: Fates. Niet alleen dat, de Gifts van Anna zijn niet te versmaadden. En als bonus kan je zelfs Anna nog aan je leger toevoegen met de Anna on the Run-map.

Nu heb ik het nog niet eens gehad over Map Pack 2. Zes nieuwe maps met de verzamelnaam: The Heirs of Fate. Je vecht in deze maps enkel met de kind-units. De maps zijn verschrikkelijk moeilijk met veel vijanden. Ik heb de eerste map vijf keer geprobeerd en iedere keer werd mijn team compleet in de pan gehakt en aan mijn voeten neergelegd. De tweede map ging waarachtig een stuk beter, maar zelfs daar slaagde ik er niet in om het hele team naar de overwinning te leiden. Na een boel pogingen ben ik er dan toch in geslaagd om de maps te voltooien, al dan niet met het gehele team. Maar allemachtig, de muziek in het laatste gevecht is en blijft een genot om naar te luisteren. The Heirs of Fate-maps tonen een mini-verhaal dat er in is geslaagd om nog mij nog verder in Fates te trekken.

My Castle

We kunnen de multiplayer-opties natuurlijk niet vergeten. Want zelfs als je zelf al even niet geweest bent, dan kan het alsnog zo zijn dat jij druk bezocht bent. Andere spelers kunnen vechten met een speciaal team dat jij hebt samengesteld in jouw of hun eigen kasteel, of gebruik maken van jouw opgewaardeerde gebouwen. Daarbij krijg je ook nog eens speciale wapens als er genoeg mensen een bezoekje hebben gebracht aan jouw kasteel. Als je een aantal speciale skills hebt op je personages, kan je ook nog besluiten om deze te delen met anderen door je personages niet te laten bewegen tijdens gevechten.

Misschien is nog wel het leukste aan Fire Emblem: Fates dat oude favorieten terug kunnen keren door middel van de Amiibo. Lucina, Marth, Ike en Robin kunnen allemaal worden toegevoegd aan je leger. De Roy-Amiibo heeft helaas geen comptabiliteit met Fire Emblem: Fates. Het is wel leuk om Selena, Odin en Laslow mee te nemen tijdens de inlijvingsgevechten met Robin en Lucina. Ze herkennen elkaar nog uit Fire Emblem: Awakening. Tenminste dat denken ze.

Ze mogen dan geen ijzersterke verhaallijn hebben, maar de games van Fire Emblem: Fates laten wel zien dat er twee (of zelfs drie) kanten aan een verhaal kunnen zitten. De personages hebben allemaal hun eigen karakters en wie wil nou niet Leo met een jokermuts rond zien lopen? De DLC toont aan dat nog niet alles is gezegd of gedaan en dat er nog veel meer mogelijkheden zijn om uit te proberen. Oude favorieten herrijzen dankzij de Amiibo en vechten mee om het lot van Nohr en Hoshido te bepalen. Ik ben voorlopig nog niet klaar met deze spellen. Alleen al de lijst met supports die ik moet halen gaat nog eeuwig duren. Laat staan alle DLC die ik perfect uit wil spelen. Dan is er ook nog eens de mogelijke classic Lunatic -run die ik misschien over een jaar kan uitspelen. Kortom, ik blijf nog wel even bezig met dit spel.

Lees meer