De Rondvraag: Wat is jouw meest dierbare game?

Geplaatst: 17 april 2019 16:00
Aangepast: 1 september 2019 09:50

Vandaag de dag zijn games net zo vluchtig als een film of een pornografisch boekje. Je speelt het en legt het vervolgens weer weg. Dat is echter niet altijd het geval. Soms is een game namelijk dermate speciaal dat je deze eigenlijk nooit vergeet. De game heeft een plekje in je hart weten te veroveren en dat is iets speciaals. Dat kan komen door het onderwerp, de personages of gewoon omdat het helemaal jouw shit is. Hoewel we af en toe redelijk zielloos overkomen, beschikken we echt wel over emoties hoor. De redactie heeft namelijk ook van die speciale games die ze nooit gaan vergeten. Geloof je me niet? Lees dan maar gauw verder!

Peter koestert Castlevania: Symphony of the Night

Het is inmiddels wel bekend dat ik een behoorlijke gamecollectie heb. Ik ben altijd gegaan voor kwaliteit boven kwantiteit, iets wat de meeste verzamelaars niet lijken te doen. Ik ben beretrots op mijn Panzer Dragoon Saga en Super Metroid big box beiden in mint conditie, maar uiteindelijk kies ik toch voor Castlevania: Symphony of the Night. De PS1 Limited Edition van dit prachtige spel zal ik nooit of te nimmer weg kunnen doen terwijl ik heb deze destijds tweedehands heb gekocht in nieuwstaat. Met veel trots heb ik inmiddels de Saturn versie ook bemachtigd, welke overigens supergoed speelt, zoals je kunt lezen in
mijn retrospectief van Castlevania: Symphony of the Night
. Te bedenken dat ik deze game ooit aan een onbekende klasgenoot heb uitgeleend bezorgt mij nog regelmatig nachtmerries. Nimmer mag en zal mijn precious nog in iemand anders handen belanden!

Claudia met Pokemon Blue, Final Fantasy X en Octopath Traveler

De eerste game die mij dierbaar is, is Pokémon Blue voor de GameBoy. Deze game is mij zo dierbaar omdat het de allereerste game was die ik zo’n twintig jaar geleden van mijn ouders kreeg. Hiermee is mijn liefde voor games dan ook begonnen. De tweede game die mij heel dierbaar is, is Final Fantasy X voor de PlayStation 2. Dit is de eerste Final Fantasy-game die ik ooit gespeeld had en is daarom ook een van mijn favorieten. Deze game kreeg ik op een dag van mijn ouders en sindsdien ben ik een groot fan van de Final Fantasy-reeks en JRPG’s in het algemeen. De laatste game die mij dierbaar is, is de Collector's Compendium Edition van Octopath Traveler voor de Nintendo Switch. Ik vind speciale edities van games altijd heel gaaf, vooral als er een fysiek extraatje bij zit. Helaas ben ik meestal te laat met vooruitbestellen, waardoor ik genoegen moet nemen met de standaard editie. Gelukkig was mijn vriend zo lief om de speciale editie van Octopath Traveler op tijd te reserveren, waardoor ik nu een hele mooie eerste Collectors Edition heb om mijn verzameling mee te beginnen.

Timo met Goldeneye 007

Als je aan mij vraagt wat mijn meest dierbare game is, heb ik daar niet echt een antwoord op. Ik vind het iets te zwaar beladen om het zo te noemen. Maar er is wel een game waaraan ik ontzettend veel goede herinneringen heb en dat is Goldeneye op de Nintendo 64. Niet alleen de singleplayer heb ik geheel grijs gespeeld, maar vooral de multiplayer met vrienden. En juist dit laatste is wat het voor mij zo mooi maakt. Ontelbaar veel potjes waar er hevig strijd werd gevoerd, de meest bizarre combinaties van vloek- en scheldwoorden uit onze monden kwamen en vele logeerpartijen zonder slaap werden volbracht. Goldeneye was echt de bom. Ik denk dat alleen Halo op de Xbox het recht mag hebben om te spreken van dezelfde multiplayer-ervaring voor thuis op de bank. Een goede tweede is overigens Call of Duty: Modern Warfare 2 of 3. Nog steeds met vrienden, vloeken en nachtelijke uurtjes. Alleen nu zonder dat je ze naast je hebt op de bank.

Assassin’s Creed Unity: Guillotine Edition + Limited Edition game guide

Assassin’s Creed Unity staat bij de meeste mensen niet bepaald hoog op het lijstje wanneer het om gekoesterde games gaat, iets wat ik maar al te goed begrijp. De game bevatte gedurende diens launch meer bugs dan een vierkante meter tuinaarde en met het liefdesverhaal van Arno en Elise scoorde Ubi bij een hoop mensen ook geen bonuspunten. Het zijn beide argumenten waarvan ik niet kan ontkennen dat het de pret ook bij mij wel wat drukte, maar het was vooral de aanloop naar het ontvangen van mij gepre-orderde Guillotine Edition en de zeer gelimiteerde editie van de strategy guide van de game die mij nog bijstaat alsof het de dag van gisteren was. Het uitpakken van deze beauties was dan ook het hoogtepunt. De intrigerend vormgegeven doos van de Guillotine Edition, het ietwat lugubere statue die het bevatte, het speeldoosje en iets simpels als een munt… ik genoot er met volle teugen van. En dan die hardcover strategy guide welke vergezeld werd door een 1:1 replica van de “inwijdingskelk der Assassijnen” in de game, die maakte me wel echt heel erg giddy. De game iets minder, eerlijk is braaf, maar op de dag van vandaag waardeer ik die ook weer meer gezien ik daarin de Notre Dame nog in volle glorie kan bewonderen.

Zie je! Ook wij hebben gevoelens. Welke game zal jij nooit uitlenen?

Lees meer
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord