De Rondvraag: Dankzij welke box art haalde jij een game in huis?

Geplaatst: 21 november 2018 16:00
Aangepast: 17 maart 2024 17:40

Een game kopen doe je niet altijd op gezond verstand. Soms moet je er gewoon voor gaan en hopen op het beste. In de tijd dat internet nog niet 24/7 in je broekzak zat, moest je gewoon vertrouwen op het prachtige plaatje dat het hoesje sierde. Meestal kwam je er bedrogen vanaf, maar er zijn ook weleens van die gevallen waarbij je begon te springen van geluk na een intense speelsessie van een paar uur. Risico nemen kan lonen en dat vonden onderstaande redactieleden eigenhandig uit. Ook zij kochten namelijk weleens games op goed geluk. Maar welke box art wist hun te overtuigen?

Patrick Lamers met Left 4 Dead

Ik ben het type dat altijd goed onderzoek doet voordat ik een game aanschaf. Toch is het mij ooit overkomen dat ik dat niet heb gedaan en min of meer blind een game heb bemachtigd. Ik begaf me met enige regelmaat naar de plaatselijke gameboer om te kijken of er iets voor mij tussen zat. Meestal wist ik wel zo'n beetje wat elke game mij kon bieden, maar bij Left 4 Dead was dat alles behalve het geval. Bij het aanschouwen van de welbekende gehavende hand besloot ik de stoute schoenen aan te doen en mijn portemonnee te trekken. Iets wat ik anders niet snel zou doen, maar op de één of andere manier kon ik het in dit geval niet laten. Geen onderzoek vooraf, gewoon gaan. Ik heb deze Valve-game destijds puur en alleen op de box art aangeschaft en ik heb er nimmer spijt van gehad.

Left 4 Dead2

Peter met Terranigma

Vroeger kwam het veel en veel vaker voor dat je een game kocht op basis van "het hoesje". Stond er bij de gamestore een game met een mooi doosje, dan pakte je die veel eerder uit de schappen. Als je had gelezen dat game x supertof was, maar zag de hoes er niet uit, dan werd je al gelijk sceptisch. Chrono Trigger wist mij met de prachtige artwork van Akira Toriyama gelijk te triggeren, maar het was het Squaresoft logootje dat mij definitief overhaalde. Terranigma is echt een game waarbij ik gelijk verliefd was op de box art. De subtiele anime stijl, de vage wereld, het mooie logo, alles vond ik meteen fantastisch. Ik moest de game hebben. Pas na aanschaf kwam ik erachter dat de game was gemaakt door Enix, waarvan ik ook al het briljante Illusion of Time had liggen. Terranigma stelde uiteindelijk verre van teleur: de game is een RPG-meesterwerk.

onbekend

Philip met Chrono Trigger

Eerlijk gezegd heb ik (zover ik weet) nog nooit een game aangeschaft door alleen naar de boxart te kijken. De dikke handleidingen van vroeger met extra art waren veel interessanter, maar alleen te zien als je de game al had aangeschaft. Vroeger baseerde ik mijn aanschaf op de informatie uit de gamemagazines (vooral EGM) en werd ik door verschillende vrienden op de hoogte gehouden. De magazines stonden vol met screenshots en begeleidende teksten die mij enthousiast wisten te maken. De geanimeerde beschrijvingen van mijn vrienden hielpen daarbij ook enorm. Tegenwoordig helpen naast de vrienden en collega’s, de demo’s en filmpjes op de PlayStation Store, de gamesites en YouTube mij bij het uitzoeken van een game. Desalniettemin zijn er toch een paar games waar de box art zeker heeft geholpen. Dan denk ik aan Final Fantasy 6, Super Metroid, Legend of Zelda: A Link to the Past, Secret of Mana en natuurlijk Chrono Trigger. Akira Toriyama’s tekenstijl vond ik prachtig en het deed natuurlijk denken aan een andere oude favoriet, Dragon Ball Z.

Chrono Trigger2

Claudia met Boktai 2: Solar Boy Django

Persoonlijk ben ik niet iemand die een game koopt vanwege de box art. Meestal koop ik een game omdat ik de serie of het genre heel tof vind of omdat ik simpelweg zoveel positieve verhalen over een game heb gehoord dat ik hem gewoon niet kan laten liggen. Toen ik echter nog heel wat jaartjes jonger was, koos ik de games die ik wilde hebben wél uit op hun box art. Zo ben ik dus ook aan de game Boktai 2: Solar Boy Django gekomen. Ik kan het me nog goed herinneren, mijn moeder nam mij op een dag mee de stad in omdat ik van haar een nieuwe game mocht uitkiezen omdat ik een goed rapport had. Ik was natuurlijk dolenthousiast, maar ik had geen idee wat ik wilde hebben. Ik was als klein kind namelijk niet zo op de hoogte van alle nieuwe games. Wat ik wel wist, was dat ik alles wat uit Japan kwam ontzettend tof vond. Ik was destijds een gigantische anime nerd en om die reden viel mijn oog ook direct op de verpakking van Boktai 2: Solar Boy Django. Ik vond de tekening op de voorkant van het doosje zo tof, dat ik hem meteen uit het rek pakte en op de toonbank legde. Eenmaal thuis aangekomen, bleek de game het tweede deel van een toffe actie-RPG te zijn die gebruikmaakt van een lichtsensor die op de cartridge zit. De game meet de hoeveelheid licht die op de sensor valt en bepaalt op die manier hoeveel magische energie hoofdpersonage Django heeft. Helaas vond ik de spinnen die ik aan het begin van de game tegenkwam zo eng, dat ik niet meer verder durfde. Enkele jaren later heb ik de game wel uit kunnen spelen en ik ben zeker blij dat ik de game destijds heb uitgekozen. Momenteel ben ik zelfs nog steeds op zoek naar een betaalbare fysieke copy van het eerste deel.

Boktai 2 Solar Boy Django1

Patrick Meurs met Solstice

Men zegt wel eens dat je een boek niet op diens kaft moet beoordelen en wat mij betreft geldt dit ook voor games. Tegenwoordig is dat ook niet echt meer nodig. Wanneer je wilt achterhalen of een game zo tof is als deze lijkt, pluk je de nodige info gewoon van YouTube ofzo af. Of van Gameliner, die lui weten best nog wel eens wat... Maar vruuger, in het gaming pleistoceen - oftewel de jaren '80 en '90 - kon je niet even snel gluren op het internet. Toen moest een kaft of doosje je zien over te halen. Bij mij wist cover van Software Creations' Solstice mij in mijn jonge jaren over de streep te trekken. Ik bedoel, die tovenaar wist mij met al zijn mannelijkheid zag er wel een partijtje als een baas uit, iets wat ik sterk in het achterhoofd moest houden tijdens het spelen van de game. In-game bleef er namelijk niet veel van deze stoere boi over, en dat was niet alleen te danken aan de gruwelijke pixelbende van toen. Maar toch, dat doosje is me altijd bijgebleven, net als het aanstekelijke introdeuntje van de game by the way...

Solstice

Dat zijn me nog eens mooie kiekjes. Helaas spelen de hoesjes dankzij de opkomst van online stores vandaag de dag een minder belangrijke rol. Ga eens de winkel in! Misschien kom je wel iets ontzettend tofs tegen! Heb jij ook weleens een game gekocht vanwege het hoesje? Laat het weten in de reacties!

Lees meer
Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord