Review: Red Orchestra 2: Heroes of Stalingrad Pc

Onlangs vroeg Alex mij: "Lijkt het jou wat om Red Orchestra 2 te spelen?" Ik keek hem met een rare blik aan en zei: "Red Orchestra?" Natuurlijk klonk dit niet onbekend in mijn oren, maar ik had de game nog nooit gespeeld, noch gameplay-beelden ervan gezien. Ik was benieuwd en twee dagen later kwam de game door de brievenbus. Wat ik ervan vond? Dat lees je uiteraard in deze review.

Een keer je vijand verslaan zonder moderne wapens

Het is juli 1942, de oorlog tussen de Duitsers en de Russen is volop aan de gang. Eindelijk een keer een game waarin je de Duitsers of de Russen kunt zijn. En dan niet als een simpele soldaat die geen andere keuze had om het leger in te gaan, maar als een heuse commandant. Je stuurt je eigen team aan en bent verantwoordelijk voor de doden die in je team vallen. Het is een kwestie van cover en tactiek, want 'n kogel kan je soms al fataal worden. Ook zul je niet verbijsterd staan van moderne oorlogsvoertuigen, want die zijn er simpelweg gewoon niet. De game staat erom bekend de realiteit zo veel mogelijk tot de speler te brengen en je weet dat er in de Tweede Wereldoorlog nog geen op afstand bestuurbare robot met camera was.

De campaign is een oefening voor de multiplayer. Als n00b is het vrijwel onmogelijk om meteen al te beginnen met de multiplayer. Je weet dan bijvoorbeeld nog niet dat er een erg grote recoil is bij alle wapens en ook met de sniper zul je het niet ver schopppen. Gelukkig wordt in de campaign veel uitgelegd en zul je de online-battleground niet betreden zonder goed ingelicht te zijn.

Waar de campaign goed voor is

Red Orchestra 2 draait vooral om de multiplayer. Je zult daar ook het meeste van gaan genieten. De multiplayer is echter zo uitgebreid en anders dan vele andere shooters, dat je de campaign eigenlijk niet kan missen. Helaas geeft de singleplayer-modus niet zo'n gameplay-ervaring als die van Call of Duty of Battlefield. Dit komt mede door de bots die niet zo geweldig zijn afgesteld. Je zult veel te maken krijgen met teamgenoten die gewoon zomaar naar je vijand toe lopen en er bijna voor gaan liggen. Ook zul je vaak in een keer dood neervallen zonder dat je ook maar een vijand ziet. Je hoeft dan niet te denken van jezelf dat je slecht bent of een bril nodig hebt. Dit komt doordat de vijand soms heel sneaky een kogel door je kop kan knallen. Wees dan niet bang, je spawnt dan als een andere soldaat van jouw team terug op het slachtveld. Geloof me, nadat je de campaign uitgespeeld hebt, ga je met goede kennis de multiplayer in.

Je raadt nooit waar de Campaign mee van start gaat, of toch wel? Ja, je weet het wel! Een trainingskamp, je kent het wel. Eigenlijk net zoiets als de oefeningen die gedaan worden in het leger. Kruipen, klimmen, bukken, rennen en hijgen, eigenlijk zo'n beetje alles om van jou een echte soldaat te maken. Wanneer je deze dingen onder de knie hebt, loop je door naar de schietbaan. Jaja, dit is schieten met verschillende wapens op targets, zonder erop te letten of je nog wel genoeg kogels op zak hebt. Gelukkig ook maar, want toen ik eenmaal bij de sniper-range aankwam, was het heel even slikken. Ik mistte elke keer weer een target. Het zweet kwam op mijn voorhoofd te staan. Ben ik nou echt zo slecht? Na een tijdje puzzelen kwam ik erachter dat je de afstand op je sniper echt precies goed moet afstemmen. De afstand tot een target is even moeilijk schatten, maar als deze eenmaal goed staat ingesteld, is het al een stuk eenvoudiger schieten.