Review: Syberia Nintendo Switch

De Nintendo Switch-library is flink aan het uitbreiden. Zowel klassiekers als nieuwe titels komen in grote getale naar de nieuwe Nintendo Console. Zo ook de klassieke point-and-click adventure Syberia. De game afkomstig van Benoà®t Sokal is voor menig gamer een grote favoriet in het genre, maar het is reeds vijftien jaar geleden dat de game is uitgebracht op de pc. Syberia 3 was ik geen fan van en het origineel heb ik, ondanks het spelen van veel point-and-click games, nooit gespeeld. Is het origineel dan toch echt zo goed dat mijn mening omtrent Syberia kan worden bijgesteld?

Geen robots, maar automatrons

Syberia is een klassieke point-and-click game die je beleeft vanuit het perspectief van Kate Walker. Kate is een Amerikaanse advocaat die naar het Franse Valadilène wordt gestuurd om een speelgoedfabriek over te nemen. Het stadje is echter ietwat vreemd. Al snel leer je dat robots (maar durf ze niet zo te noemen) dagelijkse kost zijn. Echter is Anna Voralberg, de vrouw die het contract moest tekenen, kort voor Kate's aankomst overleden. Er blijkt echter nog een erfgenaam te zijn, Hans Voralberg, Anna's broer. Hans is echter met de noorderzon vertrokken en schijnt te verblijven in Siberië. Wat volgt is een vreemde tocht over de wereld om Hans te vinden. Dat doet Kate echter niet alleen. Ze wordt namelijk bijgestaan door Hans' creatie, Oscar de automatron. Oscar bestuurt Hans' andere grote creatie, een grote opwindtrein, waarmee je van station naar station reist.

Wat volgt is een speurtocht door verschillende Steampunk-achtige steden die bewoond worden door een zeer kleine gemeenschap. De game draait om oplettendheid en een tikkeltje verzamelwoede. Kate kijkt namelijk goed om zich heen en heeft er een handje van om spullen in haar zak te steken die niet van haar zijn. Sleutels, briefjes, dagboeken, glazen, alles wordt meegenomen. Je bent dan ook het gros van je tijd bezig met het heen en weer lopen tussen de diverse gebieden binnen een hoofdstuk. De game is namelijk opgebouwd in verschillende hoofdstukken. Ieder hoofdstuk heeft zijn eigen gebied en ontrafelt iets over Hans' relatie met Anna, en geeft meer inzicht in het leven van Kate. Onze advocate wordt namelijk regelmatig gebeld op haar mobiele telefoon. Haar baas, verloofde, vriendin en moeder zijn namelijk nogal van de gesprekjes en Kate is hier veelal het slachtoffer van. Het is een leuke manier om Kate wat persoonlijkheid te geven.

Ouderwets goed, ouderwets minder goed

Syberia is geen remaster, het is zelfs geen opgepoetste versie. Er zijn wat dingen aangepast, zo kan je in 360 graden rondlopen en hoef je niet overal op te klikken. Ook is het schermformaat aan te passen, maar dit resulteert enkel in een opgerekt beeld. De graphics zijn behoorlijk achterhaald en de achtergronden zijn behoorlijk statisch en een tikkeltje modderig. Zo hoor je bijvoorbeeld een stromend beekje, maar staat de achtergrond stil, of kijk je naar een glas, hoor je een brekend geluid en plots liggen er scherven. Ook zijn de onzichtbare muurtjes van de partij en loop je her en der wat te stuntelen om langs die muurtjes te navigeren. Ook kwam het een flink aantal keren voor dat ik geen idee had waar ik naartoe moest. Je kunt namelijk alle richtingen uit. Echter lijkt het soms alsof je ergens heen kunt, maar loop je vervolgens tegen een muurtje aan. Hierdoor was ik constant langs de rand aan het schuiven in de hoop een richting te ontdekken die ik niet zag. Vaak bleek dat de oplossing te zijn waardoor ik iets verder kwam.

Qua puzzelen en het verhaal is de game erg leuk. Erg uitdagend wordt het niet, maar je hebt wel het gevoel op avontuur te zijn. De wereld is enerzijds herkenbaar, maar de vreemde personages zorgen er toch voor dat je het gevoel hebt in een andere wereld te zijn. De game is niet bijzonder lang en na het uitspelen is er ook niets meer te doen. Je speelt wat artwork vrij, maar erg bijzonder is het niet. Ook vind ik persoonlijk dat het ietwat abrupt eindigt. Het tweede en derde deel komen er natuurlijk aan, maar het is jammer dat deze niet gepaard komen in een bundel. Daarbij vind ik het prijskaartje voor een directe port aan de hoge kant. Dertig euro voor een game die je voor een habbekrats kunt spelen op de pc is simpelweg te veel. Deze game is overigens wel perfect voor de handheld modus. Het verlies qua graphics is namelijk minimaal en je hebt een beetje het gevoel een interactief boek te spelen. Lekker voor het slapen gaan dus!