Review: Impact Winter Pc

Over het algemeen ben ik een groot fan van Indiegames. Er zit bijna altijd vernieuwing in, of het nou in de gameplay of in het verhaal zit. Helaas zijn niet alle Indiegames zo innovatief. Het resultaat is dan veelal teleurstellend, Impact Winter is precies zo een game.

Gameplay

De gameplay is eigenlijk wat je van een hedendaagse survival mag verwachten, maar dan net wat minder. De hoeveelheid bugs zorgen ervoor dat je veel geduld nodig hebt met dit spel. Je bent het grootste gedeelte van je tijd bezig met het zoeken naar voorwerpen om andere voorwerpen te maken. Degene die de voorwerpen zoekt, is alleen niet degene die de nieuwe voorwerpen maakt. Als speler bestuur je Jacob, de man die verschillende voorwerpen verzamelt om vervolgens zijn team aan te sturen om er nuttige objecten van te maken. Je bepaalt dus welke dingen er gemaakt worden. Het team zou zelfvoorzienend moeten zijn, maar Jacob is degene die eten haalt, brandstof voor op het vuur verzorgt en alle andere voorwerpen in huis haalt. Als speler zie je constant dat het team bepaalde behoeften heeft, zoals dat ze honger hebben, maar je kunt ze niet aansturen om te gaan eten. Dit is misschien wel op zijn vervelendst als ze moeten slapen, omdat je daar telkens een melding van krijgt zelfs al kun je er niks mee. Daarnaast kan het team zichzelf niet verdedigen en zodra Jacob op zoektocht is, komen er vaak indringers binnen om de voorraden te stelen. Je hebt dus niet de volledige vrijheid van een sandbox game, omdat je continu een team hebt om je zorgen over te maken. Helaas is dat niet echt een voordeel. De game is te vergelijken met een omgekeerde versie van de Sims: het trapje van het zwembad wordt weggehaald terwijl het de taak van de speler is om iedereen in leven te houden.

Het verhaal

Het verhaal is misschien wel het gedeelte dat me het meeste tegenviel. De verschillende personages zijn allemaal erg voorspelbaar. Zo is er de oude vrouw die niks begrijpt van techniek, maar wel kan koken en is er de clich' nerd die alles van robots weet. Het ergste is nog dat je de achtergrondverhalen niet te horen krijgt in dialoog of door exposure, maar als random tekst tijdens de laadschermen te lezen krijgt. Het zou veel leuker zijn als de achtergrondverhalen onderdeel waren van het verhaal dat je speelt, zeker omdat dat de speler kan helpen om zich in te leven in het verhaal. Van de avatar, Jacob, is helemaal weinig bekend, behalve dan dat hij immens dunne benen heeft. Dit alles zorgt ervoor dat je als speler niet echt de motivatie hebt om deze mensen te redden, zeker als het team zelf zo weinig kan. Wat dan weer wel een aardige toevoeging is, is dat elk personage zijn eigen questlijn heeft.

De atmosfeer

Gelukkig is er ook iets goeds te zeggen over deze game. De eerste keer dat je de kerk uitloopt en ziet hoe vredig wit alles eruit ziet, is echt adembenemend. Het feit dat de adem geanimeerd is als witte wolkjes, is toch wel een mooi detail dat aangeeft hoe koud het eigenlijk is. De muziek is te doen, al is het wel de hele tijd hetzelfde en de tekenstijl vind ik zelf erg mooi. Het heeft ook wel wat dat je erachter komt dat er veel mensen zijn overleden doordat je de opdracht krijgt om ID-kaarten van de lijken te verzamelen. Dit soort details zorgen ervoor dat de game toch ook wel wat interessante momenten heeft.