Review: Destiny: The Taken King PlayStation 4

Eerlijk is eerlijk, na het spelen van het origineel had ik niet verwacht dat Destiny een jaar later nog zo populair zou zijn. Zelf ben ik vorig jaar snel afgehaakt, om begin deze zomer alsnog de twee DLC-pakketten aan te schaffen, waardoor ik uiteindelijk nog best wat uurtjes in de game heb gestopt. Destiny: The Taken King is de eerste, echte grote stap in het Destiny-universum en brengt naast een hoop nieuwe content ook vele verbeteringen met zich mee. Dat zorgt ervoor dat de game op praktisch ieder vlak beter en leuker is geworden, maar illustreert tegelijkertijd de tekortkomingen van deze unieke game.

Minder serieus

In mijn review van Destiny gaf ik vorig jaar aan dat de game beschikte over een kort, zwak verhaal. Dat heeft ontwikkelaar Bungie waarschijnlijk ook meegekregen, want de vertelling is compleet omgegooid. Waar men het verhaal in het origineel nogal serieus nam en alle karakters daardoor strikt en vrij onvriendelijk overkwamen, druipt de humor nu van de vertelling en hoofdrolspelers af. Dat zorgt ervoor dat ik in The Taken King daadwerkelijk geïnteresseerd was in het verloop van het verhaal, de motieven van de karakters en de onderlinge relaties. Alle belangrijke personages in The Taken King kent de doorgewinterde Destiny-speler al van de originele game of eerdere uitbreidingen, waardoor deze expansion meteen aanvoelt als een warm bad. Ieder karakter wordt bovendien uitstekend neergezet door de voice-actors, waardoor je Peter Dinklage al gauw bent vergeten.

Hetzelfde, maar dan anders

Uiteraard draait het verhaal om The Taken King, Oryx, vader van Crota en zal je het uiteindelijk ook tegen hem gaan opnemen. Om bij dat eindpunt te komen, dien je eerst zijn leger een kopje kleiner te maken. Oryx wordt niet voor niets 'The Taken King' genoemd, want hij kan de gebruikelijke vijanden omtoveren tot Taken. Deze bezeten versies van de bekende enemies, herken je niet direct. Dat heeft alles te maken met hun nieuwe, blauwzwarte, rokerige uiterlijk. Bovendien beschikken de meeste Taken over extra krachten ten opzichte van hun oorspronkelijke varianten. Zo kunnen sommigen zich vermenigvuldigen en beschikken anderen over extra defensieve of offensieve krachten. Dat maakt de gevechten in Destiny: The Taken King een stuk interessanter, omdat je eerst moet zien uit te vogelen hoe je iedere vijand het beste te lijf kunt gaan. In combinatie met de vijanden uit het origineel, komt dat dus neer op een aardig gevarieerd aanbod aan vijanden.

Opnieuw levelen

De nieuwe verhaalmissies zijn iets anders opgebouwd dan je gewend bent van Destiny. Waar de missies uit het origineel vooral erg repetitief waren doordat je keer op keer je Ghost moest verdedigen terwijl hij iets voor je opknapte, is dat nu iets minder het geval. Toch zullen ook de nieuwe missies niet meedingen naar de originaliteitsprijs, want nog altijd komt het vooral neer op knallen totdat je bij de eindbaas bent. Hier en daar probeert Bungie het geheel met een puzzeltje op te leuken, maar uitdaging is hierbij ook ver te zoeken. Dat neemt niet weg dat de eindbaasgevechten tof zijn en je de verhaalmissies vooral speelt om level 40 te bereiken, want dat is wel nieuw. Men heeft afscheid genomen van het levelen met je Light-level (Light komt wel in een ander vorm terug), waardoor je weer gewoon een hoger level bereikt zodra je genoeg experience points hebt verzameld. Na het uitspelen van het hoofdverhaal zal je de level cap hoogstwaarschijnlijk wel hebben bereikt, maar daar houdt The Taken King absoluut niet op.

Zo zijn er vier nieuwe strikes, én nieuwe raid, en een aantal nieuwe maps en modi voor de Crucible. Bovendien heb ik het nog niet eens gehad over de Dreadnaught, een ruimteschip dat in de ringen van Saturnus gesitueerd is, dat dient als h't nieuwe gebied van The Taken King en waar je verschillende soorten uitdagingen zult vinden. Vooral de nieuwe strikes wisten me erg te boeien. De strike die je ongetwijfeld het meest zal bijblijven, is die waarin je het opneemt tegen een enorme eindbaas in het pikkedonker, maar ook de andere nieuwe strikes zijn erg tof om te doorlopen. Om de nieuwe missies, strikes en raid succesvol te voltooien, kun je bovendien vertrouwen op drie nieuwe subklassen. Daarover vindt je meer informatie in mijn gamescomartikel over Destiny: The Taken King. Helaas beschikken de raids nog altijd niet over matchmaking, waardoor je wederom zelf op zoek moet naar vijf vrienden of vreemden die jou te hulp willen schieten. Dat vind ik nog altijd kwalijk, want de eenzame speler zal zo niet van deze toffe content kunnen genieten.

Loot, quests en bounties

Destiny: The Taken King brengt ook een heleboel toffe, nieuwe wapens en gear met zich mee. De wapens en gear waarvoor je zo lang hebt gestreden in de originele game en DLC lijken daardoor al gauw nutteloos, maar zullen later in een andere vorm nog wel van pas komen. Toch zijn het vooral de systemen en mechanieken die het fundament van Destiny zijn, die de grootste make-over hebben gekregen. Zo heb je meer ruimte in je vault, kun je meer bounties op hetzelfde moment aannemen en zijn Vanguard en Crucible Marks nu samengevoegd tot Legendary Marks. Ook wordt loot nu beter afgestemd op je karakter, vind je iets minder rotzooi en zijn bepaalde mechanieken voor het vergaren van Legendary items op de schop gegaan. Daarnaast is Bungie duidelijk op zoek geweest naar een manier om spelers bezig te houden naast het alsmaar voltooien van strikes, raids en multiplayerpotjes in de Crucible. Daardoor maken quests hun intrede. Dit betreft missies die bestaan uit verschillende stappen, die erg van elkaar verschillen, maar soms wellicht nog te veel op bezigheidstherapie lijken. Toch zitten er een aantal tussen die me erg wisten te boeien en die ervoor hebben gezorgd dat ik naast strikes af en toe ook missies opnieuw volbreng of vaker op bepaalde skills vertrouw omdat ik een x-aantal vijanden op die manier moet ombrengen.