Review: Tearaway Unfolded PlayStation 4

Dat wat Tearaway uniek maakte op de PlayStation Vita, doet Media Molecule nu ook op de PlayStation 4. Volwassenen die denken dat de game te kinderachtig oogt, kijken na het spelen wellicht vreemd op van het meeslepende verhaal dat ze zojuist hebben beleefd. Media Molecule, voornamelijk bekend van Little Big Planet, gooit dit keer hoge ogen door inventief gebruik te maken van de DualShock 4-opties, maar of de titel er echter zonder kleerscheuren vanaf komt, valt te betwijfelen.

Levend boek

Tearaway Unfolded vertelt het verhaal van Iota, een enveloppe die bestuurd wordt door de Jij. De Jij dat ben jij en dat laat de game graag weten. Zo wordt je constant aangesproken en wordt het, naarmate het verhaal vordert, duidelijk dat jij beslist over het lot van kleine Iota. De kleurrijke wereld van Tearaway Unfolded is gevuld met diverse 'Mommers'. Deze inwoners leiden een gelukkig leventje totdat er een grote scheur in de zon/maan ontstaat. Deze scheur is de portaal tussen de wereld van de Jij en de Mommers. Het gevolg hiervan is dat de papieren wereld gevuld wordt met Fenters (Doosmannetjes). Deze Fenters zuigen alle kleur uit de wereld en vervangen het voor levenloos krantenpapier.

De wereld van Tearaway Unfolded oogt fris en levendig. De personages zijn maf, uitbundig en vooral uniek. Alles is gemaakt van papier, wat ervoor zorgt dat de game meer aan een boek doet denken. Zo zijn de golven bijvoorbeeld gemaakt van omkrullend papier en deinen de papieren grassprietjes zachtjes mee in de wind. Omdat de game bewust is van de speler, krijg je de optie om de wereld aan te vullen met eigen tekeningen. Hier komt de unieke besturing van de game bij kijken. Door gebruik te maken van het touchpad op de DualShock 4, kunnen eigen ontwerpen gemaakt worden voor diverse voorwerpen in de wereld.

Door uiteenlopende puzzels op te lossen moet jij Iota met zijn boodschap naar de wereld van de Jij leiden. Deze puzzels zijn onderverdeeld in meerdere hoofdstukken die bestaan uit diverse landschappen. Zo zoef je op een vouwvliegtuig door de lucht of race je op de rug van een varken naar de volgende wereld. Ondertussen vertellen twee almachtige wezens het verhaal van Iota. Dit wordt zeer leuk gedaan en zelfs de Nederlandse stemacteurs hebben het concept goed begrepen.

Alles onder control(l)e(r)

Tearaway heeft in 2013 een goede indruk gemaakt dankzij de unieke besturing en de mogelijkheid om alles uit je PlayStation Vita te halen. Dat niet alle opties beschikbaar zijn op de PS4 is niet onbegrijpelijk, maar Media Molecule heeft dit keer optimaal gebruik gemaakt van de DualShock 4-controller. Zo maakt de bewegingsfunctionaliteit een groot onderdeel uit van de besturing en ook het touchpad wordt in deze titel optimaal gebruikt. Een veeg over het touchpad zorgt bijvoorbeeld voor krachtige windstoten en Fenters volgen het licht dat uit de lichtbalk voortkomt. Dit zorgt voor leuke puzzels die, over het algemeen, niet al te moeilijk zijn.

Het verkennen van de wereld met Iota is een genot. In elk hoekje is er wel wat te vinden en de game biedt een aantal leuke extra's. Zo krijg je vrij vroeg in het verhaal een camera. Deze camera kan aangepast worden met bekende filters en verschillende lenzen. Bepaalde foto's spelen bouwplaten vrij of zijn nodig om het verhaal voort te zetten. Alle eigen creaties kunnen vervolgens geüpload worden naar een persoonlijke pagina. Alle foto's in deze review zijn bijvoorbeeld door mijzelf genomen. Ook hierbij komen de functionaliteiten van de controller kijken. Door de controller bijvoorbeeld te kantelen kan je een bepaalde hoek instellen of een rukwind laten opzetten.

Innovatie betekent helaas ook dat er weleens wat mis kan gaan. Zo was het eerdergenoemde tekenen op de PS Vita een genot. De DualShock 4 is echter een kleiner apparaat en geeft geen directe feedback op wat je doet omdat je naar het beeldscherm kijkt. De tekeningen worden hierdoor aanzienlijk minder mooi en het tekenen zelf wordt dan ook al snel iets wat je graag achter de rug wil hebben. Ook het richten van de lichtbalk kan zo nu en dan irriteren. Als je een game zoekt om lekker in de hoek van de bank te spelen, dan is dit niet de titel voor jou. De lichtbalk moet namelijk constant op het beeldscherm gericht worden en objecten in de wereld zelf kunnen meedraaien met de positie van de controller.

Niet zonder scheuren

Gedurende Tearaway Unfolded wordt een fantastisch verhaal verteld. Je leeft mee met Iota die de brief in zijn hoofd wil bezorgen. Na een uur of vier kijk je dan ook verrast op dat het einde al in zicht is. Voordat je dit einde kunt bereiken, wordt er echter een slinger aan het verhaal gegeven. Doorgaan dus. Dat klinkt natuurlijk als goed nieuws, maar helaas is dit niet de enige keer dat dit gebeurd. Dit levert een gevoel van rekken op. Vergis je niet, de rest van de game is qua verhaal net zo goed als de eerste vier uur. Het is echter irritant als je het gevoel hebt een einde te bereiken en vervolgens opnieuw te moeten beginnen.

De wereld is gevuld met cadeautjes, bouwtekeningen en extra missies. Deze extra's zijn nodig om de game honderd procent te voltooien (na het uitspelen en goed zoeken zat ik slechts op 61%). Helaas levert het verzamelen van deze extra's weinig op. Je wordt namelijk enkel beloond met confetti. Deze confetti dient als betaalmiddel, maar wordt al snel overbodig. Filters en extra cameraopties kunnen aangekocht worden voor een appel en een ei. Dit resulteert in een overschot aan nutteloze confetti. Ik zat bijvoorbeeld op de helft van de game al met een overschot van vijfduizend stuks confetti. Dit overschot kan wel uitgegeven worden aan aankleedopties voor Iota, maar wanneer Iota eruit ziet zoals jij wilt, geeft ook dit geen motivatie om door te zoeken. Hierdoor wordt het al snel een klus om alle cadeaus en andere verzamelobjecten te vergaren.

Media Molecule maakt tevens graag, in overmaat, duidelijk dat er een companion-app bestaat. Door gebruik te maken van deze app kun je jezelf in de wereld uploaden en bijvoorbeeld nauwkeuriger tekenen. Wanneer deze app niet gedownload wordt, is het onmogelijk alle potentie van de game te benutten en dat is zonde. Niet iedereen heeft namelijk zin om te gamen met een tweede scherm bij de hand.