Review: The Incredible Adventures of Van Helsing III Pc

Een Van Helsing-game komt tegenwoordig ieder jaar in mei uit. Dit jaar zijn we aanbeland bij het derde en laatste deel van de trilogie: The Incredible Adventures of Van Helsing III. Een actie-RPG die voor een schamel bedrag in de digitale schappen ligt, daar verwacht je gewoonlijk niet zoveel van, zelfs al is het een derde deel. Als je met die instelling in Van Helsing III stapt, zou je er best eens wat uurtjes speelplezier uit kunnen halen. Verwacht je meer van de game, dan kom je wellicht bedrogen uit.

Bekende kost

De Van Helsing-games zou je bijna episodisch kunnen noemen, daar ze alle drie slechts een jaar schelen. De eerste twee delen werden best aardig ontvangen, maar wisten toch aan de aandacht van de massa te ontglippen. Dat is eigenlijk best raar, want het actie-RPG genre is populair. Alleenheerser Diablo en diens vele kopieën zijn de laatste jaren erg in trek, zeker doordat je deze games tegenwoordig steeds vaker met een controller kunt spelen. Zo ook Van Helsing III. Net als de eerdere delen overigens, want op die basis wordt met het derde deel uiteraard doorgebouwd. Althans, gedeeltelijk. Een hoop facetten uit de eerdere delen, en een hoop elementen uit andere soortgelijke games, hebben het toneel moeten verlaten. Waarom? Waarschijnlijk tijdgebrek of een uiterste poging om een meer mainstream publiek aan te spreken.

Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. Van Helsing III speelt dus zoals iedere Diablo-kloon: je ziet het speelveld van schuin boven, je slacht massa's vijanden af om in level te stijgen en je bent continu op zoek naar betere loot. Dat principe werkt en ook in Van Helsing III is dat het geval. Zowel met de muis en het toetsenbord, als met de controller is de game prima te spelen, al prefereerde ik zelf gek genoeg de controller in deze instantie. Deze game leent zich in mijn ogen perfect om gespeeld te worden vanuit de luie bank waarvoor een grote televisie staat geparkeerd. Aan het eind van de dag doe je namelijk niets anders dan het afwisselen van aanvallen die onder verschillende knoppen verspreid zitten.

Van Helsings prachtige slachting

Dat de game Van Helsing zo prominent in de spotlight zet, is eigenlijk vreemd met het oog op de zes zeer uiteenlopende karakterklassen waaruit je kunt kiezen. In onze Gespeeld haalden we die klassen al even aan, maar uiteindelijk komt het toch vooral neer op een aantal melee en ranged karakters, met de toevoeging van een aantal die daar een beetje tussenin zweven. Dat ik de game wellicht nogmaals geheel ga doorlopen met een ander karakter dan mijn eerste keuze, sluit ik niet uit, maar wordt minder aangemoedigd dan in andere games uit dit genre.

Daar komt ook nog eens bij kijken dat de game het verhaal erg op de voorgrond probeert te plaatsen. Hoewel het verhaal nogal inwisselbaar is, zijn de dialogen met minieme keuzemogelijkheden wel tof geschreven en is de voice-acting ook prima te noemen. Ook de wereld waarin de game zich afspeelt wordt leuk op je beeldscherm getoverd. De game oogt zeer aantrekkelijk, maar leent qua stijl wel erg veel van diens grote broer Diablo. Hier en daar komt een fris thema voorbij, maar je baalt wanneer je weer een uur door een bekend ogend gebied moet banjeren. De eerdere delen deden dat toch iets beter.

Te kort(komingen)

Op papier is er dus weinig mis met Van Helsing III, zeker als je weet dat de game nog geen 15 euro kost. Maar in de praktijk blijkt dat helaas anders te zijn. Allereerst kampt de game met een enorme hoeveelheid technische mankementen zoals bugs en glitches, en werkten zelfs de Steam achievements gedurende de eerste dagen na de release niet (dit is inmiddels opgelost). Daarnaast schommelen de moeilijkheidsgraden nogal als het aankomt op de balans. Zo kun je een uur lang zonder problemen door hele groepen vijanden hakken om vervolgens in 'n seconde te worden afgemaakt door een eindbaas. Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling. Daarnaast werkt de game prima met een controller, maar is men bij bepaalde menu's vergeten dat men daar wellicht ook zonder muis zou kunnen komen. Soms moet je met je pookje naar links richten om in een menu naar onder te gaan of andersom. Dat zorgt op den duur voor onnodige frustraties, want de actie zelf is prima te besturen met alle controlemogelijkheden.

Eerder hintte ik al naar het feit dat bepaalde facetten uit de vorige games, of andere games uit het genre, niet (langer) in Van Helsing III aanwezig zijn. Neem nou potions. Ja, je kunt zowel health- als manapotions nuttigen, maar die zitten vast aan een timer en kun je dus nergens maken, vinden of kopen. Ook qua skills lijken er minder aanwezig te zijn dan voorheen, en zijn ze vaak ook nog eens minder uitdiept dan eerder het geval was. Dat is jammer, want een game als deze wil je eigenlijk blijven spelen. Op dat vlak kent Van Helsing III overigens nog een minpunt, de level cap ligt op 30 en die cap heb je hoe dan ook bereikt na 'n playthrough. Die ene doorloop zal je zo'n 10 uur kosten als je ook iedere sidequest doet, met iedere Npc lult en het verder rustig aan doet. Richt je je puur en alleen op de hoofdmissies en speel je op de laagste moeilijkheidsgraad, dan zou het zo kunnen dat je na een uurtje of zes al naar de credits loopt te loeren. Overigens kun je dan nog wel de Scenario mode, co-op modus of PVP modus induiken, wat op zich nog wel de nodige speeluurtjes zou kunnen opleveren.