Review: Code Name: S.T.E.A.M. Nintendo 3DS

Jullie weten dat ik met een review altijd zo eerlijk mogelijk mijn mening tracht te verkondigen, en dat zal in dit geval dan ook niet anders zijn. Toen mij deze week werd gevraagd of ik een review wilde typen voor Code Name: S.T.E.A.M. voor de Nintendo 3DS, dacht ik meteen twee dingen: 'Leuk!' en 'Ehm, wat is dat eigenlijk voor een game?'. Ik kan de game samenvatten als een bizar steam-punk liefdeskind tussen Fire Emblem en Advance Wars.

Code Name: S.T.E.A.M.

Zo'n omschrijving moet toch meteen jullie aandacht trekken, hè? Ja, dat dacht ik al. Maar dat dekt natuurlijk niet volledig de lading en daar doe ik een unieke game echt mee te kort. Druk op die rewind-knop en we beginnen netjes bij het begin. We gaan terug in de tijd, en niet zomaar terug, maar alternatief steam-punk terug in de tijd. In deze tijd maken we kennis met Henry Fleming, een soldaat die zijn oorsprong vindt in het boek The Red Badge Of Courage, die samen met John Henry (Afro-Amerikaanse volksheld) het victoriaanse Londen tracht te redden van een buitenaardse invasie. Ze falen, maar worden gelukkig gered door president Abraham Lincoln. Abraham F*#$%! (censuur vanwege overheidsredenen) Lincoln! Deze beste man besluit de twee helden uit te nodigen om deel uit te gaan maken van de geheime elite-eenheid S.T.E.A.M. (Strike Team Eliminating the Alien Menace). Geeft de geschiedenis aan dat Abraham Lincoln was vermoord, blijkt de werkelijkheid totaal anders te zijn! Deze beste man heeft namelijk zijn eigen dood in scene gezet om zo dus de geheime eenheid S.T.E.A.M. op te richten. Want populaire locaties als Buckingham Palace, Boston en Miskatonic University (H.P. Lovecraft, ik kijk jou aan) worden aangevallen door aliens en S.T.E.A.M. moet daar een stokje voor gaan steken!

Mijn hoofd is er duizelig van?!

Snap ik, zou ik ook hebben als een dergelijk verhaal aan mij werd uitgelegd, maar eerlijk is eerlijk: origineel is het zeker! Zoals ik al eerder subtiel aangaf, komt deze game uit de stallen van Intelligent Systems, de ontwikkelaar van Fire Emblem en Advance Wars. Deze games introduceerden een volledig nieuwe kijk op RTS-games (real-time strategy) en met Code Name: S.T.E.A.M. doen ze er nogmaals een sausje overheen. Een knotsgek sausje welteverstaan.

De 2D-mappen zijn overboord gegooid en hebben plaatsgemaakt voor een comic-achtige 3D-omgeving met een, zo moge nu inmiddels duidelijk zijn, knotsgek verhaal. Misschien niet het meest originele verhaal, dat moet ik je toegeven, maar daar hoeft deze game het dan ook niet van te hebben. Verre van, durf ik zelfs te zeggen.

Alle karakters zijn ingesproken en dat geeft de game een eigen sfeer. Een ziel, als je het zo wilt noemen. Onder de stemacteurs zitten bijvoorbeeld Adam Baldwin en Wil Wheaton. Niet de minsten, me dunkt. Voeg daarbij unieke cutscenes toe en je hebt een game die niet in een keurslijf te gieten is.

Looks can be deceiving

Maar laat je vooral niet afschrikken door al het bovenstaande, wat onder de motorkap is en blijft Code Name: S.T.E.A.M. een echte RTS-game. Zoals met de vorige games van Intelligent System is er weer een overkoepelende grid waarin meerdere levels te kiezen zijn. Had ik al gezegd dat het steam-punk karakters zijn waar jij de controle over hebt? Ja? Maar besef je dan wel dat je het echt letterlijk moet nemen wat ik tegen je zeg? Ieder karakter draagt namelijk een boiler bij zich welke hen toegang verleent tot een onuitputbare bron van stoom. Deze krachtbron heb je nodig om te bewegen of voor je aanvallen. Het aanvallen kan je doen door gebruik te maken van de twee standaard wapens of door een speciale aanval. Nadeel hiervan is dat je deze speciale aanval maar 'n keer per missie mag gebruiken. Timing is dus van essentieel belang.

RTS on roids

"Je hebt dus karakters die ieder een unieke aanval hebben? Nou geweldig, Bob. Zo bijzonder is dat toch niet?" Had ik al gezegd dat deze RTS-game een 3D-perspectief heeft? Niet? Bij dezen. Waar de meeste RTS-games van bovenaf worden bekeken, zoveel anders is Code Name: S.T.E.A.M. Als je niet beter wist, dan zou je zeggen dat je een third-person actiegame aan het doen bent. De gevechten zijn hierdoor intens en je maakt echt deel uit van de strijd.

"Ik hoor een 'maar' aankomen." Dat hoor je dan goed. Het vervelende van dit perspectief is het feit dat je alleen ziet wat jouw karakter ziet. Alles wat zich verder op het speelveld afspeelt, blijft afgesloten voor jouw ogen. So much voor strategy. Het zorgt ervoor dat een zeer belangrijk element van een RTS-game minder goed uit de verf komt, namelijk het plannen en omgaan met datgene wat je vijand doet. Ikzelf wil graag zien wat er gebeurt op het speelveld. Daarover gesproken, je moet in real-time wachten totdat je vijand klaar is met alles. Resume, je zit op iets te wachten wat je geeneens kan zien. Een redelijke stoot onder de gordel.