Review: Ryse: Son of Rome Pc

Geplaatst: 17 oktober 2014 17:00

Tot voor kort konden slechts Xbox One-bezitters genieten van de pracht en praal van Ryse: Son of Rome, maar nu ligt er ook een ietwat opgepoetste pc-versie in de schappen. Zonder twijfel aanzienlijk mooier, terwijl de actie nog steeds likkebaardend lekker is. Dat de rest van de game maar weinig voorstelt, wordt hierdoor wel nogmaals pijnlijk duidelijk.

Hersenloos staren naar verbluffende schoonheid

Ryse: Son of Rome was vorig jaar de game die moest laten zien waartoe de nieuwe console van Microsoft in staat was. Pc-gamers weten het echter al enige tijd: de pc hoeft zichzelf niet meer te bewijzen en had al sinds de releasedatum van de nieuwe generatie consoles een comfortabele voorsprong te pakken. Dat moet men bij Crytek, de ontwikkelaar die we onder andere kennen van de heerlijke Crysis-games, ook gedacht hebben. Een game als Ryse, die het voornamelijk van diens uiterlijk moet hebben, zal ongetwijfeld nog beter tot zijn recht komen op de meest krachtige desktop pc's. En inderdaad, de game oogt verbluffend.

Waar het verhaal van Ryse: Son of Rome over gaat? Wraak. Punt. Laten we weer terugkeren naar de grafische pracht van deze game, want oei, dit zou wel eens de mooiste game tot op heden kunnen zijn. Zowel de sfeervolle cut scenes als de decors en NPC's tijdens het spelen zelf, ogen grandioos en zullen ongetwijfeld zorgen voor een hoop open mondjes. De actie, die slechts onder een gering aantal knoppen schuilt, is ook in deze pc-versie nog altijd simplistisch. Te simplistisch. Slaan, slaan, blokken, counteren, slaan, slaan en je kunt op de executieknop drukken. De game schotelt dan de kenmerkende, maar brute quick time events voor, die je honderden keren zult moeten herhalen. Deze vervelen minder snel dan verwacht, want er zijn er een hele hoop, zeker als je deze moves uitbreidt. Toch moet je Ryse: Son of Rome niet langer dan een uurtje, hooguit twee, per keer spelen. Hoe spectaculair de actie ook in beeld wordt gebracht, na een poosje ziet zelfs een blinde dat de gameplay vervelend weinig voorstelt.

Weinig wegen leiden naar Rome

Tijdens je ongeveer zes uur durende avontuur in Ryse: Son of Rome, kom je op een aantal sfeervolle locaties die je graag wilt ontdekken. Dat kan helaas nooit op de manier die jij voor ogen hebt, want je wordt altijd een bepaalde richting op gedwongen. Dat maakt de game niet alleen lineair, maar zorgt er ook voor dat je jezelf eigenlijk continu van arena naar arena begeeft, zonder dat het toneel hier reden toe geeft. Loop naar punt A, versla een aantal vijanden, je kunt naar punt B. Zo ga je de hele game door. Af en toe krijg je een keuze voor je kiezen: wil je dat je manschappen de linkerflank verdedigen? Prima, dan mag jij iedereen aan de rechterkant uitmoorden.

Een illusie van vrijheid, die ook middels het upgradesysteem hopeloos versterkt wordt. Er bestaan in Ryse vier soorten executies, die zich focussen op meer health, meer focus (een soort slow motion effect), meer damage of meer XP. Deze executies kun je sterker maken middels upgrades, maar je kunt ook de skills van Marius, onze protagonist, naar een hoger niveau tillen. Deze upgrades maken uiteindelijk weinig verschil, aangezien de game van zichzelf al niet erg uitdagend is. In het begin doe je er nog alles aan om zo snel mogelijk bepaalde upgrades vrij te spelen, maar al snel zul je doorkrijgen dat het verdacht weinig verschil maakt.

Rare jongens, die Romeinen

Toch kan ik niet zeggen dat ik Ryse: Son of Rome met tegenzin heb doorlopen. Normaliter ben ik iemand die audiovisueel spektakel niet boven gameplay verkiest, maar Ryse vormt hier bijna een uitzondering op. De gameplay is simpel, repetitief en wordt snel vervelend, maar doordat de game zo schitterend oogt en de actie zo ontzettend lekker in beeld wordt gebracht, bleef ik toch zonder tegenzin tot het einde doorspelen. Bovendien kun je daarna nog met een online co-opmaatje als ware gladiatoren in een aantal arena's springen, maar eerlijk gezegd heb je het na de campagne wel echt gehad met de herhalende gameplay van Ryse. Voor de verzamelaars zijn er bovendien nog tal van verzamelobjecten te vinden in de singleplayer levels, die onder andere aardige comics en toffe schetsen met zich meebrengen. Leuk, maar voor de gemiddelde gamer zeker geen reden om Ryse nogmaals te doorlopen.

Het eindoordeel van Ruud Oomens

Ryse: Son of Rome is qua gameplay en verhaal simpelweg uitermate matig. Dat de game grandioos oogt en actie van een hoog niveau op je beeldscherm tovert, verlicht de pijn aanzienlijk en zal velen zonder al te veel klachten door de korte campagne laten slenteren. Ben je sowieso al als de dood voor quick time events? Laat Ryse dan vooral liggen. Houd je van het Romeinse sfeertje, brute actie, schitterende graphics en kan afwisseling jou gestolen worden? Dan is deze pc-versie van Ryse: Son of Rome zonder twijfel jouw game.

    Aardig
  • Oogt grandioos
  • Spectaculaire actie
  • Simplistische gameplay
  • Ontzettend repetitief
  • Gebrek aan vrijheid
  • Zwak verhaal
Informatie bij dit artikel

Je moet eerst inloggen om deze game aan je favorieten toe te voegen.

Packshot Ryse: Son of Rome

Series

-

Uitgever

Microsoft Game Studios

Reviewscore

Platforms

Pc, Xbox One

Releasedatum

5 september 2014

Ontwikkelaar

Crytek Studios

Gameliner Awards

-

Reacties
Er zijn nog geen reacties
Nog niet uitgepraat? Praat verder op Discord