Film: Deadpool 2

Geplaatst: 18 mei 2018 12:00
Aangepast: 17 juni 2018 00:23

Deadpool, ook wel de Merc with a Mouth; de heer Ryan Reynolds heeft er bijna zeven jaar over gedaan om het gedrocht uit X-men Origins: Wolverine richting de vergetelheid te sturen en het personage in ere te herstellen, en hoe. Met de film Deadpool uit 2016 liet Reynolds ons kennismaken met de anti-held zoals hij, maar stiekem ook de rest van de Marvel-fans, hem voor ogen had. Het succes smaakte naar meer en de achterban lust daar kennelijk ook wel pap van. In plaats van zeven jaar, hebben we nu slechts twee jaar op een nieuw avontuur van onze grofgesmoelde, katana zwaaiende mutant moeten wachten. Maar weet onze Ryan in twee jaar tijd een vervolg neer te zetten dat even fris en fruitig is als deel 1, of lijkt Deadpool 2 meer op een drie weken oude muffe chimichanga die je ooit in een dronken bui besteld hebt, in de hoek hebt gesmeten en keihard vergeten bent?

Lijkt dit niet ergens op?

Allereerst, Deadpool is nog steeds Deadpool en vertoont wederom alle kenmerken die we intussen van hem gewend zijn. Daar is dus niks anders. Waar we in het eerste deel Reynolds nog aardig wat screentime zagen vullen als de aan stage 4 kanker lijdende Wade Wilson, vult hij nu vooral de film met terminaal zieke oneliners zoals we ze verwachten. Vooral pedofielen moeten het deze keer ontgelden, al ontkomen Wolverine, de andere X-men en de politieke correcte maatschappij er deze keer ook weer niet aan. Deadpool, of Ryan Reynolds (want eigenlijk is dat een en dezelfde persoon als je eerlijk bent), is wederom niet vies van zelfspot, in welke vorm dan ook. Deadpool weet intussen maar al te goed wat zijn superkracht is, en maakt in dit geval ook nog eens duidelijk dat het een gave maar ook een vloek is. Vooral het laatste geeft Deadpool 2 een iets ander tintje van tijd tot tijd, wat eerlijk gezegd best nodig is. Deadpool 2 heeft namelijk wat tijd ingeroosterd voor ‘in the feels' dramatiek, al blijft het overwegend een film die met heerlijk ongepaste humor aan elkaar is gelijmd

Maar hoe grappig Deadpool 2 ook is - en grappig is de film het merendeel van de tijd - het repertoire van de visuele grappen en grollen die Reynolds in de film op tafel gooit, is lang niet altijd even origineel. Gedurende de twee uren dat Deadpool zijn nieuwe avontuur aan elkaar rijgt met politiek correcte statements die door de setting juist zo incorrect als de pest worden, kon ik niet anders dan bekennen dat veel van de originele succesgrappen gerecycled zijn. Reynolds weet deze visueel ingestelde humor zodanig in een nieuwe taco shell te frommelen dat je er wederom de ballen door uit je broek lacht, maar het laat je wel met een licht gevoel van “dit was lachen, maar in het eventuele deel 3 moet dit echt anders” achter. Daarnaast slaan sommige oneliners compleet de plank mis door het gebrek aan kennis bij de kijker, vooral wanneer referenties worden gemaakt naar zaken waar Amerikanen dagelijk mee te maken hebben, maar wij Nederlanders totaal geen notie van hebben (lees politiek). Is dat erg? Nee hoor. Het gros van de grappen komen keihard binnen en laten je spijt krijgen van die slok bier, waarvan je merkt dat die door de neus net even wat minder appetijtelijk is

Mo money, mo Deadpool!

Maar goed, alle gekheid op een stokje, Deadpool is niet alleen de foute grappenmaker. Deadpool is naast dat vooral een killer met een goede choreografie (meestal dan). Waar Reynolds met de vorige film nog genoegen moest nemen met een bepaald budget dat zelfs het einde van de film bepaalde (I shit you not) lijkt de productie nu met wat meer centjes te hebben gewerkt, en dat blijkt. De CGI-afdeling heeft een aardige upgrade gekregen, de greenroom heeft duidelijk meer plek voor cameo's gekregen en ook de seminar “De Dans des Doods: Sterven in Stijl” lijkt door Reynolds en consorten te zijn gevolgd. De actiescènes zijn wederom visceraal, vunzig en gedetailleerd goor. Deadpool 2 is van tijd tot tijd een bloedbad waar je U tegen zegt, iets waar de film soms nog aardig de draak mee steekt. Zo pleit Deadpool er zelf voor dat zijn film niet echt een familiefilm is, maar eigenlijk ook weer wel omdat je kinderen in de biOS veiliger zijn dan bij de oppas. Inderdaad, geweld wordt in Deadpool 2 behoorlijk verheerlijkt, maar als je daar principieel bezwaar tegen hebt dan zit je bij Deadpool sowieso helemaal verkeerd.

Deadpool heeft dan ook alle reden om de diplomatieke weg te laten voor wat het is. Dat hij met zijn rivaal uit deel 1 korte metten heeft gemaakt, betekent niet dat onze Wade zorgenvrij is. De sores wordt deze keer gepresenteerd in de vorm van Cable, een rol die door Thanos-vertolker Josh Brolin met overtuiging wordt neergezet. Het feit dat Cable zelf een wapen hanteert waar Deadpool stiekem een hard piemeltje van krijgt, zorgt ervoor dat Meneer Pool de katana's en pistolen weer aardig laat wapperen. Waarom Cable zo dwars als een scheet na fajitas-avond zit, dat mag je zelf gaan bekijken, maar de hele situatie is zo erg dat DP en zijn taxi-buddy Dopinder het niet meer alleen kunnen unfucken. Zoals de trailers al hebben getoond - en ik hoop sterk dat je ze gezien hebt - komt er een superheldenteam genaam X-Force (want X-Men is zoooo genderonvriendelijk) bij kijken, inclusief een gortdroge auditieronde. Het is nog een verandering die welkom was, want met alleen Colossus en Negasonic Teenage Warhead hadden we geen tweede film kunnen vullen. Helaas komt de in de strips aangekaarte schizofrenie weer niet te pas, maar ja, niet alles is zoals in de strips. Toch Deadpool? Noem het 'lazy writing'

Het eindoordeel van Patrick Meurs

Al met al krijg je - wanneer je je biOScoopticket koopt - exact waar je op hoopt; smerige actie en bakken met flauwe humor. Fans van de Merc with a Mouth wilden in 2016 na het zien van deel 1 maar één ding en dat was meer ervan, en dat is precies wat Deadpool 2 je geeft. Deadpool 2 zorgt gegarandeerd weer voor de nodige lachkicks waarbij je je soms afvraagt hoe een persoon als Ryan Reynolds het bedenkt, maar laatstgenoemde moet wel gaan uitkijken dat de Deadpool-franchise - waarvan hij zelf gekscherend hoopt dat deze nog 10 jaar bestaat - niet bezoedeld wordt met gerecyclede grappen. Een Deadpool 3 mag van mij gerust in productie worden genomen, mits we wel wat vers materiaal gaan krijgen. De chimichanga is nu nog best aardig te vreten, vooral de laatste hap (post credits MOET je echt voor blijven zitten)

Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.

Lees meer