Voorspelling: Patrick met Agony

Geplaatst: 9 januari 2018 14:00

2018, een nieuw jaar met nieuwe kansen. Hoe mooi het gamejaar 2017 ook voor je was (of niet), het is tijd om vooruit te blikken naar al de digitale pracht die ons te wachten staat. Vrijwel automatisch schiet bij menig gamer een barrage aan AAA-titels door het hoofd, behalve bij mij. Natuurlijk, ook ik heb reteveel zin in games als God of War, Red Dead Redemption 2 en Far Cry 5, maar daar gaat de rest van de redactie al aardig over los. Nee, bij mij staan er twee relatief onbekende games op de radar. Daarom vind ik het nu een mooi moment om deze pareltjes ook eens wat TLC te gunnen.

Agony

Met enige regelmaat wordt mij verteld dat ik keihard naar de hel ga en daar waarschijnlijk ook nog eens een front row seat krijg, meestal na een of andere mindnumbing pun. Gezien ik graag weet waar ik me op moet voorbereiden en Yelp me daar niet echt verder bij helpt, kan ik niet wachten om me tot Agony te wenden. Deze first-person 'welkom in de hel'-simulator van het Poolse Madmind Studio weet in al zijn gore glorie de meest zieke en soms perverse hersenspinsels in digitale vorm op je netvlies te katapulteren. Mocht je het gevoel hebben dat EA's Dante's Inferno destijds al aardig een plaatje wist te schetsen, think twice. Agony trekt het concept van 'Oké, kan ik even een biechtstoel pre-orderen' naar een heel ander niveau, al is het maar omdat je stiekem een tikkeltje opgewonden raakte van die ferme blote borsten aan die demon.

Visage

Vroeger, toen Konami Silent Hills nog niet eigenhandig om zeep had geholpen, was ik best een happy camper. P.T. wist namelijk al mijn horrorzenuwen te prikkelen. Het nieuws dat het bij die ene teaser zou blijven maakte mij dan ook een bitter man, bijna ontroostbaar zelfs. Gelukkig was daar de warme hand van ontwikkelaar SadSquare Studio, wiens belofte om met Visage mij alsnog kippenvel te bezorgen weer hoop deed gloren. Dat meer mensen dat sentiment delen blijkt uit de uiterst succesvolle Kickstarter die de productie van de game mogelijk maakte. Van wat ik er nu van heb mogen zien lukt dat nog vrij aardig. Ook al hangt de game aan elkaar met survival-horrorclichés (eng huis waar het gruwelijk spookt en de speler kan letterlijk niks), kan ik overtuigd zeggen dat ik er zin in heb. Als het eindproduct me net zo op de kast kan krijgen zoals P.T. en Resident Evil 7 dat deden, mag SadSquare zich aan het rijtje van toffe jongens toevoegen.

Anders nog iets?

Meer VR, en dan bedoel ik niet van die techdemo-achtige games of projecten die niet te spelen zijn zonder een cirkel van spuugemmers om je heen. Vanaf dag 1 ben ik een voorstander van Virtual Reality, dus de PlayStation VR moest en zou in huize Meurs aanwezig zijn. Nu begint het aanbod voorzichtig op gang te komen. DOOM VFR was voor mij als shooter/horrormannetje een zeer appetijtelijk uitje, maar ik wil meer. The Inpatient staat daarom hoog op het verlanglijstje. Gezien ik Until Dawn uiterst vermakelijk vond en me ook prima heb vermaakt toen ik hulpeloos moest aanschouwen hoe iemand totaal verslaafd Rush of Blood uitspeelde, hoop ik dat Supermassive Games ook hier weer een geslaagde ervaring van weet te bakken.

Patrick Meurs Columnist

Beeldspraak, woordspelingen en voornamelijk flauwe grappen zijn voor Patrick de dagelijkse kost. Deze Brabantse flapuit neemt nooit een blad voor de mond waardoor zijn mening altijd lekker recht voor de raap is. Gamen kan hij niet en dat vindt hij eigenlijk helemaal niet erg. Sterker nog, hij kan er wel om lachen dat hij in de lobby al gesniped wordt.

Lees meer