Drie van die: Fantastische gaming soundtracks

Na mijn afgelopen Drie van die besefte ik dat muziek in games behoorlijk van belang is. Sfeer wordt niet alleen gecreëerd door grafische weergave, maar net zo goed ondersteund door geluid. Muziek draagt hier enorm veel aan bij en soundtracks zijn door de jaren heen steeds belangrijker geworden voor games. Dat wil niet zeggen dat dit nooit het geval was. Al in de jaren '90 werd muziek steeds belangrijker door de komst van cd's als medium waarop games werden uitgebracht. Ik kan mij nog goed Need for Speed III met Junkie XL en Fifa '98 road to the World Cup met de intro 'Tubthumping' van Chumbawamba herinneren. Beperkingen van het medium kan echter ook briljante soundtracks opleveren. Donkey Kong heeft op de Super Nintendo waanzinnige dingen laten horen dankzij David Wise's creatieve muzikale inbreng. En wie kent Hans Zimmer ondertussen niet? Zijn bijdrage aan films en games is uiterst herkenbaar. Zo heeft hij een vinger in de pap gehad in Call of Duty: Modern Warfare 2 en Crysis 2. De keuzes zijn gebaseerd op de criteria: technische haalbaarheid, hoe goed past het bij de game, en is het uniek in combinatie met de tijdsgeest? Ja, Koji Kondo, Inon Zur en Harry Williams verdienen enorm veel respect, maar heb ik daarom niet meegenomen. Vandaar mijn drie van die beste soundtracks in games. Heb je één van de muziekstreaming diensten? Ongetwijfeld dat je daar alle soundtracks op kan vinden.

The Elder Scrolls V: Skyrim

Hoe kan het ook anders. Gamers die The Elder Scrolls V: Skyrim hebben gespeeld, moeten wel hebben opgemerkt dat deze game is doordrenkt met kwalitatieve deuntjes. Dit is werkelijk van een andere orde. Als eerste het feit dat de soundtrack orkestraal is opgenomen maakt het al de moeite waard. Het live opnemen van epische, bombastische maar vooral sfeervolle muziek had niet beter gedaan kunnen worden dan met een live orkest met echte muziekinstrumenten. De trommels, fluiten, trompetten, violen en triangels dragen allemaal bij aan de sprookjesachtige sfeer van deze game. Dat is echter niet hetgeen wat deze soundtrack zo bijzonder maakt. Wat de meeste gamers wel weten, is dat Bethesda voor de game ook een eigen taal heeft ontwikkeld. Dovahzul zoals het volgens deze taal heet, oftewel in het Nederlands, Drakentong. Er zijn genoeg memes te vinden met Fus Ro Dah, één van de dragonshouts die je leert als held in het spel. Nog mooier is dat een mannenorkest met deze taal eveneens de soundtrack heeft ingezongen. Wie kent inmiddels dan ook niet de woorden 'Dovahkiin, Dovahkiin, naal ok zin los vahriin' oftewel het openingsnummer van de game, Dragonborn. Of het memorabele Sovngarde nummer, dat te horen is wanneer je je tussen de twee werelden begeeft in Sovngarde. Ancient Stones is een nummer dat perfect voor mij het moment van verwondering pakt. Hoe vaak kwam je wel niet in een gebied waar je het echt even in je op moest nemen wat je zag? Deze inspanning en aandacht voor details maakt dit voor mij één van de beste soundtracks ooit gemaakt. Wat mij betreft het bewijs dat muziek in games een goede tegenhanger is van filmmuziek. Wat trouwens de meeste mensen niet weten, is dat sinds The Elder Scrolls 3: Morrowind, het openingsnummer in de opeenvolgende delen steeds een variant is van dit nummer. Subtiele verschillen kunnen toch bijzonder uniek klinken.

Killer instinct soundtrack Killer Cuts

Zoals ik zei, beperkingen van een medium hoeven geen belemmering te zijn van toffe, kwalitatieve en toepasselijke muziek. Begin jaren '90, voor de komst van de populaire PlayStation, werden games op consoles voornamelijk uitgebracht op cartridge. Ik benoem specifiek de PlayStation omdat dit de doorbraak was voor cd's als medium in het gaminglandschap. Consoles zoals de Neo Geo CD of SEGA CD add-on laat ik daarom buiten beschouwing. Eén ontwikkelaar was echt heer en meester op het gebied van gamemuziek. Die ontwikkelaar was Rare. Er zijn veel liefhebbers van retromuziek en ik kan goed begrijpen waarom. Eén game die er voor mij bovenuit springt is Killer Instinct. Bij deze game ontving je bij aanschaf tevens de soundtrack op cd, genaamd Killer Cuts. Deze vechtgame kent de meest iconische intro ooit naar mijn mening. De gitaarsolo is ontzettend vet en tegelijkertijd ook wel een beetje fout. De gehele soundtrack ademt overigens jaren '90 met punk en eurodance muziek. Het nummer K.I. Feeling, of de track Full Bore en bovendien Trailblazer pakken precies het sfeertje van respectievelijk Orchid, Full Gore en Cinder. Leuke anekdote: tijdens mijn huwelijksreis in Mexico was op ons resort een avond met een illusionist. Ik hoor de muziek opzwellen, spannend als dat het uiteraard was, en ja hoor, ik herken direct The Instinct, de intro van deze game. Mijn vrouw, hoe tof zij games ook vindt, verklaarde me direct voor honderd procent nerd. Ah, the memories

De WipeOut serie

In mijn intro verwees ik al naar Need for Speed. Muziek in racegames zoals deze zijn tegenwoordig onlosmakelijk verbonden met elkaar. Hoewel EA destijds een goede reputatie had om een game goed te produceren met bijbehorende licenties is er voor mij een andere ontwikkelaar die het in mijn ogen beter deed. Die ontwikkelaar was Psygnosis. Tegenwoordig bestaat deze studio niet meer, maar ten tijde van de originele PlayStation waren zij verantwoordelijk voor een aantal dikke games waaronder G-Police, Rollcage en in dit voorbeeld WipeOut. De soundtrack had onder andere Propellorheads, Chemical Brothers, en Fluke als artiesten. Dit waren destijds echt zwaar goede producers met een grote naamsbekendheid. Hun techno/dance geluid past enorm goed in deze futuristische setting. Je moet begrijpen dat elektronische muziek zoals dance en techno in de jaren '90 enorm populair werd, ondanks de échte grondleggers zoals Jean Michel Jarre en Kraftwerk. Het werd mainstream groter en dus ook voor games goed (commercieel) toepasbaar. Daar speelde WipeOut enorm goed op in. Zeer belangrijk element om ook te kiezen voor deze game is de Nintendo 64-versie. De grootste tegenvaller van deze console was de beperkte opslagruimte van de cartridges, en dat terwijl opslag steeds belangrijker werd, met name voor full motion video's en muziek. Ondanks dat de soundtrack bijna gehalveerd was ten opzichte van de originele PlayStation-versie en behoorlijke compressie kende, was dit een dik geslaagde conversie.