Retrospectief: Half Life 2

Geplaatst: 8 augustus 2017 16:00
Aangepast: 1 januari 2018 00:00

Het was 2004. Ik was (en ben) een echte gamer en had op dat moment de Gamecube, PlayStation 2 en pc. Maar wat wil het geval, mijn pc was niet mijn hoofdsysteem. Dit was mijn trouwe paarse vierkante vriend. Daar kocht ik eigenlijk al mijn games voor. Degene die er niet op uitkwamen, kocht ik voor de PS2 en dan had je nog een aantal traditionele pc-games. Games die met name beter te spelen waren op de pc. Shooters en RTS-games dus. Destijds had ik een bijbaan die goed geld verdiende naast mijn studie. Maandelijks kocht ik de nieuwste games. Mijn pc had ik net weer een flinke upgrade gegeven en ik had ook een dikke Logitech Z-5500 aangeschaft. Dus zocht ik een game die mijn nieuw verworven kracht kon benutten. Zo kwam het dat ik op een koopavond eigenlijk heel willekeurig een game kocht met de titel Half Life 2.

Omgekeerde route en iets genaamd Steam

Om je duidelijk te maken, ik heb de omgekeerde route bewandeld in de Half Life-serie. Ik had er ooit heus weleens van gehoord en eerder in '99 heb ik deel één kort gezien bij een klasgenoot in de derde. Ook speelde ik toen een potje local multiplayer, maar kon ik er geen moer van omdat ik de besturing met WSAD en de muis totaal niet gewend was. Ruk dus. Ik begreep niet wat men zo tof vond. Rare titel ook trouwens, Counterstrike. Goldeneye, dat was de bom. Fast forward naar 2004. Ik sta daar in de Dixons en wilde weer een shooter kopen. Ik was al in het bezit van een aantal toppers op de pc, zoals: Max Payne, Mafia en Alien vs. Predator, maar ik was weer toe aan wat nieuws. Ik fiets naar huis en slinger mijn pc aan om de game te installeren. Al snel start de installatie en er kwam nog zoiets raars in mijn scherm te staan, met de titel: Steam. Of ik dit wilde installeren, want zonder werkte de game niet. Prima. Toen eenmaal alles klaar stond, startte ik Half Life 2 op. Wat volgde was één van de vetste games die ik ooit gespeeld zou hebben waarvan de intro nog steeds in mijn geheugen gegrift staat. De game zou ik meerdere malen uitspelen en de multiplayer heb ik nog jaren erna gespeeld. Rise and shine, Mr Freeman. Rise and shine...

City 17: een beeldschone illustere speeltuin

De treinrit behoort simpelweg tot een van de meest iconische scènes van alle games. Deel één had eveneens een treinrit naar Black Mesa en nu ontwaakt Gordon in een trein naar City 17. Beter goed gejat dan slecht gedaan, want het biedt instant herkenning en voor dit deel zit er toch een eigen sausje omheen. City 17 staat onder een strak regime van de Combine, een nogal fascistisch groepje mensen als je het mij vraagt. Al snel bevind je je onder dwang in een soort van selectie en word je er tussenuit gepikt door een oude bekende van je, Barney. Vanaf dat moment begint het spel en is het aan jou de zware taak om de wereld te verlossen van de Combine. Je ontsnapt uit het treinstation en verkent de nabije omgeving. Taferelen van arrestaties, rare vliegende robots die je foto nemen en een nogal illustere skyline maken duidelijk dat het geen gewone stad meer is. Tof detail is trouwens dat de persoon die City 17 heeft ontworpen, Victor Antonov, veel heeft bijgedragen aan de sfeer van Half Life 2 en later ook aan games zoals Dishonored en recentelijk aan Prey heeft gewerkt. Terwijl ik mijn weg zoek in de stad vallen meteen een aantal zaken op. De snaarstrakke besturing (die ik inmiddels wél gewend was uiteraard), de zeer mooie graphics, maar bovenal de physics. Half Life 2 was de eerste game die gebruik maakte van de nieuwe Source Engine. Deze engine ging de strijd aan met Unreal en de ID-Tech engine destijds. Vele toppers zijn er mee gemaakt waaronder Portal, Left for Dead en Team Fortress. Dit moest een engine zijn waar niet alleen grafische hoogstandjes mee geproduceerd konden worden, maar ook nieuwe ervaringen moest bieden qua physics. Al snel werd duidelijk waarom.

Terwijl ik een speeltuintje verken, pak ik wat betonblokken op en leg deze op een wip-wap. Verrek, dat ding beweegt. Realistisch! Ik pak een leeg verfblik en dit is minder licht dan het stuk steen dat ik net heb gebruikt. Na wat meerdere verfblikken staat de wip-wap in evenwicht. Ook draaiende speelblokken bewegen realistisch en al snel merk ik op dat ik de game niet meer volg, maar echt aan het spelen ben, nota bene in een virtuele speeltuin. Dit element wordt later in de game ontzettend belangrijk.

Het vetste wapen ooit in een illustere speeltuin

Hoe belangrijk de physics voor de gameplay zijn, wordt duidelijk met het vetste wapen ooit in een game: de Zero-Point Energy Field Manipulator, oftewel de Gravity Gun. Alles is hiermee op te pakken, te verplaatsen of nog leuker, weg te schieten. Items, puzzels en later zelfs vijanden, niets is veilig zodra je de Gravity Gun in bezit hebt. Tot op de dag van vandaag zijn er maar weinig games uitgebracht waarbij een hoofdrol is weggelegd voor een wapen in een game. De BFG, de Cerebral Bore en zelfs niet de koevoet van Gordon zelf. Allemaal ondergeschikt aan het verhaal. Valve heeft aangetoond gameplay boven graphics te stellen met alleen dit wapen en tot het einde van het spel draait het om de Gravity Gun. Alleen hierom heb ik de game al meerdere malen gespeeld. De koevoet en crossbow zijn leuk, maar vooral het moment dat je de Super Gravity Gun krijgt, wordt het echt feest en schiet je je vijanden hulpeloos de lucht in of beuk je een hele groep Combine omver. Ik heb in een stuip gelegen om deze stukken. Dit is een schoolvoorbeeld van hoe leuk een game kan zijn en dat het draait om plezier in verder een serieuze game.

Hoe vergaat het nu in City 17?

De game is ondertussen al ruim tien jaar oud en is in de jaren na de release nog flink geupdate. Grafische verbeteringen zorgen ervoor dat de game de tand des tijds zeer goed heeft doorstaan. Nog steeds zijn de textures scherp, de lichteffecten fantastisch (Valve maakte HDR als één van de eerste echt mogelijk) en de setting is tijdloos. De game kende een aantal uitbreidingen in de vorm van Episode 1 en 2 evenals de techdemo The Lost Coast. De game is ondertussen wel makkelijker geworden, maar dat heeft meer te maken met het feit dat je de game van voor naar achter kent en bepaalde technieken uit te buiten zijn. Modders ondersteunen de game vandaag de dag nog steeds en de meest fantastische creaties komen nog altijd uit. Counterstrike is misschien de meest bekende, maar Gary's Mod pakte de vlag verdienstelijk over naar mijn mening. Games zoals Portal zouden niet hebben bestaan. Steam zou geen betere reden hebben om geïnstalleerd te moeten worden. Tot slot is er dan nog altijd het mysterie genaamd Half Life 3. Ach Valve. Oh, is het al weer tijd? Het lijkt toch net alsof ik begonnen was aan dit artikel.

Lees meer