Preview: BattleZone VR en Until Dawn: Rush of Blood

Zoals je in mijn achtergrondartikel hebt kunnen lezen, kreeg ik van de week de mogelijkheid om de PlayStation VR te testen. Ik ben er helemaal weg van. De VR-bril zit prima en het verrijkt wat mij betreft daadwerkelijk de ervaring. Naast goede hardware hoort natuurlijk ook adequate software. Om aan het concept te wennen startte ik met Into the deep en baande mij een weg naar de bodem van de zee. Op het moment dat het zonlicht verdween en alles in donker gehuld was, kreeg ik het een beetje warm. Ik ben extreem gevoelig voor schrikmomenten, en niet bepaald een held te noemen. Bij Rush of Blood kreeg ik spontaan hartkloppingen en Battlezone VR stelde mijn reactievermogen op de proef.

Battlezone VR

In Battlezone VR bestuur je een tank, net zoals in de oude arcadegame. Wanneer je om je heen kijkt, lijkt het net alsof je je in een cockpit bevindt. Allerlei knopjes, hendeltjes en meldingen trekken de aandacht. Het is jammer dat je er niet daadwerkelijk van gebruik kunt maken en in plaats daarvan de controller in handen hebt. Het doorbreekt voor mij enigszins het gevoel van realiteit, maar het mag de pret niet drukken. Vervolgens betreed je het slagveld. Ik heb één level mogen proberen. Desondanks heb ik het gevoel een goede indruk te hebben gekregen van Battlezone VR. Het is een spel waarvan je toch weleens misselijk van kunt worden.

Het tempo ligt hoog. Het aantal vijanden bouwt rustig op totdat je van alle kanten wordt belaagd. Je kunt schakelen tussen type wapens, bestaande uit een raket of een minigun. Tussendoor moet je rekening houden met het herladen van je wapens en het heel houden van je tank. Maar man o man, wat speelt het soepel. Je glijdt vloeiend over het speelveld en kijkt voortdurend om je heen, op zoek naar vijanden. Er is een radar om je te helpen, maar als je te enthousiast bent, is een verrekte nek niet te voorkomen. Van je brein wordt in ieder geval veel gevraagd. Af en toe een pauze is geen overbodige luxe. Ook zijn de graphics haarscherp waardoor het geheel er tot in de puntjes verzorgd uitziet. Als je de PlayStation VR in huis neemt, kun je deze titel niet laten liggen.

Until Dawn: Rush of Blood

Tijdens het wachten op de presentatie zag ik een aantal dames Until Dawn: Rush of Blood spelen. De koptelefoon hing om haar nek. Waarom? Zonder geluid is het al eng genoeg. Dat beloofde, voor mij, niet veel goeds. Ik heb een hekel aan horror, maar toch kon ik het niet laten om Rush of Blood een poging te geven. Huiverig zette ik de PlayStation VR mét koptelefoon op en kroop ik in het virtuele karretje. De PlayStation Move-controllers fungeerden als pistolen en na een korte kalibratie kwam de kar krakend in beweging. De PlayStation Move is tot mijn verbazing erg accuraat. Dat is maar goed ook, want je bent compleet aan het spel overgeleverd. Dankzij het karretje kun je geen kant op. Het enige wat je kunt, is schieten, om je heen kijken of juist je ogen dicht doen. Ik zei toch dat ik niet van horror houd?

Until Dawn: Rush of Blood bevat een aantal levels met herkenbare locaties uit het Until Dawn-universum. Eén level heb ik deels meegemaakt, omdat de demo beperkt was en ik zeven kleuren bagger scheet. Ik werd lichtelijk panisch. In mijn achtergrondartikel vertelde ik al dat de VR-ervaring je compleet isoleert van de buitenwereld. In geval van Rush of Blood kon ik het niet waarderen. Het voelt heel beklemmend. Van alle kanten hoor je geluiden. In je ooghoeken zie je iets bewegen, maar als je omkijkt, is er niets te zien. Van de schrikmomenten kreeg ik een hartverzakking en mijn handen waren klam. Wanneer ik aangevallen werd door mannen in clownsmaskers, maakte mijn hart overuren. Laten we zeggen dat de desinfecterende doekjes nodig waren. Het spel is, voor mij, verschrikkelijk intens. Voor de horrorfans is Until Dawn: Rush of Blood absoluut het proberen waard.

Voorlopig eindoordeel

Battlezone VR en Until Dawn: Rush of Blood zijn niet met elkaar te vergelijken, maar wel allebei aanraders. Het tempo van Battlezone VR ligt hoog en de besturing is uitermate soepel. Als ik er aan terugdenk, verrast het mij nog steeds. Het speelt echt ontzettend lekker. Je staat helemaal op scherp, omdat er van alle kanten aandacht van je wordt gevraagd. Door de snelheid van zowel de besturing alsmede het spel zelf is dit een game waar je misselijk van kunt worden. Gooi er echter een blikje cola in en je kunt er weer tegenaan. Het is het waard!

Een blikje cola helpt niet bij Until Dawn: Rush of Blood. Voor mij is de remedie een overdosis van snoezige animatieseries om tot rust te komen. In het spel ben je zo geïsoleerd dat het enigszins claustrofobisch aanvoelt. Daarbij helpen de schrikmomenten en moordzuchtige vijanden niet bepaald. De besturing met de PlayStation Move is verrassend accuraat, maar het was voor mij geen geruststelling. Met wijd opengesperde ogen, klotsende oksels en een verwilderde blik trok ik mijzelf uit het karretje. Je kunt in ieder geval concluderen dat de juiste toon is gezet. Van Until Dawn: Rush of Blood krijg je gegarandeerd nachtmerries.