Opinion: What do we say to the god of updates?

Geplaatst: 17 november 2015 10:00
Aangepast: 29 juni 2019 20:36

Er zijn een aantal trends in de gamingwereld die mij mateloos kunnen irriteren. Zo kan je denken aan het ontbreken van manuals en de irritante Nederlandse dubs. Echter ga ik het daar vandaag niet over hebben. Nee, de meest afgrijselijke toevoeging tot op heden zijn de updates. Niet alleen de consoles worden geplaagd door deze vernieuwing, maar ook controllers, games en applicaties ontvangen continu updates. Er valt voor te pleiten dat dit de game-ervaring verrijkt. Er valt echter ook voor te opperen dat deze toevoeging de gamebeleving doet verpieteren. Waarom? Dat ga ik je nu vertellen.

Goed, updates verwijderen onder andere bugs en maakt de algehele ervaring een stuk aangenamer. De game loopt soepeler en krijgt tal van aanvullingen. Ik krijg echter steeds vaker het gevoel dat ontwikkelaars hierdoor in luiheid toenemen. Een game hoeft niet langer af te zijn op de datum van release. Waarom zou je ook? Een simpele update kan al die problemen oplossen. Een goed voorbeeld hiervan vind ik het onlangs gepubliceerde bericht betreffende Star Wars Battlefront. Voordat de game überhaupt op de markt is, krijgt deze al een update. Fijn, maar dat betekent dus dat de fysieke game niet af is.

Ik kan me goed herinneren dat ik als kleine jongen niet kon wachten om eindelijk thuis te komen en aan het gamen te gaan. De handleidingen en posters werden in de autorit naar huis volledig uitgeplozen en bij thuiskomst werd de game tot in den treurnis gespeeld. Vandaag de dag is die magie echter volledig verdwenen. Toegegeven, ik ben natuurlijk een stuk ouder en die magie neemt van nature af. Maar het idee van een nieuwe game weet mij altijd nog te enthousiasmeren. Die afname kan ook verklaard worden door de, inmiddels verplichte, update. Voordat ik het startscherm namelijk zie, moet ik eerst een update van minimaal twee gigabyte downloaden. En dan is twee nog schappelijk, updates van acht gigabyte zijn niet ongewoon, en wij hebben het maar te accepteren.

Zo wilde ik laatst graag even GTA: Online spelen. Drinken? Check. Chips? Check. Schijfje? Check. Helemaal voorbereid nam ik de controller in de hand en maakte ik mezelf klaar voor chaos, dood en verderf. Totdat de game meldde dat ik een update moest instaleren. Ik moest me er maar bij neerleggen, want zonder update kan ik niet online spelen. Overigens ben ik me er ook zeker van bewust dat deze update tal van opties toevoegde aan de game. De wachttijd die ik echter om de oren geslingerd kreeg, deed de moed in mijn schoenen zakken. Negen gigabyte met een wachttijd van minimaal vier uur. Daar ging mijn geplande middag.

Dit is dan ook precies het probleem waar ik mijn pijlen op richt. Waar ik vroeger een middag vrij kon plannen voor het spelen van een nieuwe game, doe ik dat anno 2015 niet meer. Ik ben er namelijk direct van bewust dat ik hoogstwaarschijnlijk een update moet downloaden en instaleren. Die magie van de game uitpakken en direct spelen is dus volledig verdwenen, en dat is erg jammer. Dat gevoel legt namelijk alles vast dat ik bij gamen associeer. Het gevoel van iets nieuws, maar ook iets bekends. Een onverkende wereld, maar toch één wereld waarvan ik weet dat ik er welkom ben. Ja, die werelden zijn er nog steeds en toch is dat gevoel verdwenen.

Ik weet dat ik hierdoor als een oude lul klink, maar ik vind het jammer dat de jeugd die knulligheid van vroegah niet meer kan ervaren. Ik weet dat de games destijds niet perfect waren. Veel games waren bijvoorbeeld veel te moeilijk of juist veel te makkelijk en een glitch was niet ongebruikelijk. Toch wisten die oude pareltjes zoveel meer blijdschap in mij op te wekken dan menig game op de hedendaagse markt. Wat je destijds aanschafte was het totaalpakket. Het was wat het was, en dat zou het altijd blijven. Geen aanpassingen of tweaks, maar gewoon die game. Je wist wat je kon verwachten en hoefde niet voortdurend te rekenen op meer en meer.

Online gamen is voor mij de afgelopen tijd dus uit den boze. Hier en daar maak ik een uitzondering, maar wanneer ik de keuze krijg, is deze al snel gemaakt. What do we say to the god of updates? Not today!

Rudy Wijnberg Head of Media

Als het gaat om passief sporten is Rudy een kei gezien hij regelmatig menig vechtersbaas tegen de vloer nokt en tanden laat rapen. Toch is hij niet vies van andere genres. Onder het motto “je moet toch alles in je leven geprobeerd hebben” experimenteert onze Amsterdammer zo nu en dan eens wat. Niet altijd even succesvol, geduld is namelijk niet echt zijn sterkste punt, net als een gracieuze winnaar zijn gedurende menig fighter…

Lees meer